วันนั้น...ไปเทศน์งานแต่งงาน...
บ้านมันแคบ...
มันใช้ม่านกั้น...ระหว่างที่พระนั่ง...กับที่ทำครัว...
พอพระตั้งนะโมเสร็จ...
หลังม่าน มันเริ่มตำน้ำพริก...
โป๊ก...โป๊ก...โป๊ก...
พระก็เริ่มเทศน์เสียงดังขึ้นอีก...
แม่ครัวมันกลัวแพ้...ตำถี่ยิบเลย...
โป๊กๆๆๆๆๆ....
เทศน์ไปได้สักพัก...
พระสู้ไม่ไหว...คอแห้ง...
เจรจา...ขอสงบศึก...
ให้คนไปถามว่า...หยุดตำน้ำพริกก่อนได้ไหม...?
รอให้พระเทศน์เสร็จก่อน...
มันบอกไม่ได้...เดี๋ยวเลี้ยงแขกไม่ทัน...
เดี๋่ยวขันหมากมาแล้ว...ไม่มีอะไรให้เขากิน...
อายเขาแย่...
เออ...คนเดี๋ยวนี้...มันคิดอะไรไม่เป็น...
มันกลัวอาย...มากกว่ากลัวบาป...
กรรมของพระ...
ไม่ควรรับนิมนต์เลยเรา...