ชายแก่คนหนึ่งอาศัยอยู่ในรัฐไอดาโฮ เขาต้องการพรวนดินไร่มันฝรั่งของเขา
แต่มันก็เป็นงานหนักเอาการทีเดียว ซ้ำร้ายไปกว่านั้น
ลูกชายเพียงคนเดียวที่เคยช่วยงานเขาก็ต้องโทษจำคุก
ชายชราเขียนจดหมายถึงลูกชายของเขาเพื่อระบายถึงความยากลำบากที่เขาประสบอยู่

- - - - - - - - - -
ลูกรัก,

พ่อรู้สึกไม่ค่อยดีเลยลูกเอ๋ย
ดูเหมือนว่าปีนี้พ่อคงจะทำไร่มันฝรั่งไม่ได้เสียแล้ว
พ่อแก่เกินกว่าที่จะพรวนดินที่แปลงมันฝรั่งไหว ถ้าตอนนี้เจ้าอยู่กับพ่อ
ปัญ?หาเช่นนี้คงจะหมดไป เจ้าคงจะช่วยพ่อพรวนดินจนเสร็จแล้ว

รักเจ้า .. พ่อของลูก
- - - - - - - - - -

สองสามวันต่อมา เขาได้รับจดหมายฉบับหนึ่งจากลูกชาย

- - - - - - - - - -
พ่อครับ,

ได้โประเถอะครับพ่อ อย่าขุดดินในไร่ นั่นเป็นที่ที่ผมฝังศพพวกนั้นไว้

รักครับ..ลูกพ่อ
- - - - - - - - - -

ตีสี่ของเช้าวันต่อมา เจ้าหน้าที่เอฟบีไอและตำรวจท้องที่ปรากฏตัวขึ้น
แล้วขุดๆๆๆๆ บริเวณไร่มันฝรั่งของชายแก่โดยไม่พบซากศพแต่อย่างใด

พวกเขาขอโทษขอโพยชายแก่แล้วจากไป วันเดียวกันนั้นเอง
ชายแก่ได้รับจดหมายอีกฉบับหนึ่งจากลูกชายของเขา

- - - - - - - - - -
พ่อครับ,

ตอนนี้พ่อปลูกมันฝรั่งได้แล้วนะครับ
นั่นเป็นวิธีที่สุดที่ผมทำได้เท่าที่สภาพของผมขณะนี้จะอำนวย

รักครับ...ลูกชายพ่อ
- - - - - - - - - -

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าการทำงานอย่างฉลาดไม่ได้หมายถึงการทำงานหนักเสมอไป จงใช้สติปัญญาให้มากที่สุดเท่าที่ท่านจะสามารถทำได้
แล้วท่านอาจจะทำเรื่องที่ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้ให้เป็นจริงขึ้นมาได้