หลวงปู่บุดดา ถาวโร ได้รับนิมนต์ไปฉันเพลบ้านโยม ซึ่งเป็นตึกแถวสองชั้น

เมื่อฉันเพลแล้ว เจ้าบ้านเห็นว่าหลวงปู่เดินทางมาเหนื่อย จึงให้ท่านนอนพักผ่อน ก่อนเดินทางกลับ

มีลูกศิษย์หลายคนนั่งเฝ้าและคุยกันเบาๆ เพื่อไม่ให้เสียงดัง

ทันใดนั้นเอง ข้างห้องซึ่งเป็นร้านขายของ เดินลากเกี๊ยะกระทบพื้นบันไดดัง เกี๊ยะ เกี๊ยะ ขึ้นไปชั้นบน

ศิษย์คนหนึ่งทนเสียงเกี๊ยะไม่ได้ จึงพูดขึ้นว่า

"แหม! เดินเสียดังเชียว"

หลวงปู่ซึ่งนอนหลับตาอยู่พูดว่า

"เขาเดินของเขาอยู่ดีๆ เราเอาหูไปรองเกี๊ยะเขาเอง"

(จาก"หลวงปู่สอนศิษย์" จากหนังสือ หนึ่งศตวรรษ หลวงปู่บุดดา ถาวโร ส่งต่อมาจากคุณนันทกา ชัยบาล)