อย่าท้อเสียก่อนนะวันนี้ เพราะยังมีบันไดอีกหลายขั้น ต้องผ่านเวลาอีกหลายวัน อย่าล้มเลิกความฝันนะสัญญา

 

ทุกคนมีทางที่จะเดิน มีภูเขาที่จะปีนป่าย มีทะเลที่จะออกไปแล่นเรือ ไปเถอะเพื่อน ไปเพื่อสิ่งที่เธอปรารถนา และเมื่อเราพบกันอีกครั้ง เราจะเอาความสำเร็จ มาเล่าสู้กันฟัง

 

ไม่กลัวจะพูดซ้ำซาก ถึงคนอื่นอีกมากจะพูดอย่างนี้ ฉันจะพูดว่า รัก ผูกพัน หวังดี เหมือนที่คนอื่นเขาพูดกัน แสดงว่ามีคนอีกมาก ที่มีรักต่อเพื่อนเหมือนฉัน ถึงทุกคนจะพูดซ้ำๆกัน แต่เป็นความรู้สึกจริงๆของฉัน ที่อยากบอกเธอ

 

ในความเป็นเพื่อน เธอไม่ได้เสียอะไรไป ฉันก็ไม่ได้อะไรมา ความเป็นเพื่อนสูงค่า เกินกว่าคำว่า แลกเปลี่ยนกัน แค่ความจริงใจ ก็มีค่ากว่าอะไรทั้งนั้น เราไม่ได้แลกเปลี่ยนสิ่งใดกัน มีแต่ความผูกพันที่จริงใจ

 

ความรักของคนรัก มักถูกจำกัดอยู่ที่เก่า ความรักทั้งหมดของเรา ต้องให้เพียงเขา ไม่ให้ใคร แต่ความรักของเพื่อน จะรักใคร กี่คนก็ได้ ยิ่งแจกจ่ายความรักมากมาย ก็ยิ่งมีความหมายทวีคูณ

 

ถึงเธอไม่พูดออกมา แต่ฉันรู้ว่าเธอเหงา จับมือเธอปลอบเบาเบา ขอร้อง อย่าทนเศร้าอย่างนี้ ไม่ต้องอายถ้าทนไม่ไหว จะร้องไห้ก็ได้นี่ และน้ำตาที่เธอมี เพื่อนคนนี้จะซับเอง

 

มีเพื่อนอยู่ข้างๆ จะก้าวผิดไปบ้างก็ไม่ท้อ แค่คำปลอบของเพื่อนก็เพียงพอ ปลุกให้ก้าวต่อบนทางไกล เพื่อนไม่เคยสมน้ำหน้า มีแต่บอกว่า ให้เริ่มใหม่ เพื่อนทุกคน คือกำลังใจ ฉันจึงไม่เคยกลัวสิ่งใด ถ้ามีเพื่อน

 

ในที่สุดเพื่อนก็มาหา โบกมือยิ้มร่า บอกคิดถึง ส่งข่าวมาให้ กลัวไม่ซึ้ง ยืนยันความคิดถึงจึงมาหา กำลังเหงาอยู่พอดี รู้ไหมวันนี้เหว่ว้า เมื่อเพื่อนที่อยู่ไกลเดินทางมาหา คำว่าเหงา เหว่ว้า ก็ถูกลืม

 

เธอคือเพื่อนฉันเสมอ ถึงไม่ได้เจอหรืออยู่ใกล้ ก็เราคบกันที่หัวใจ ความเป็นเพื่อนไม่จางหายแม้ไกลห่าง ถึงสองมือมีงานวุ่นวาย แต่กับเธอไม่ว่าเมื่อไรฉันว่าง เพื่อนรักวันใดสับสนบนเส้นทาง ฉันจะอยู่เคียงข้าง ช่วยหาหนทางที่มั่นใจ

 

ฉันขอโทษเธอ เธอยกโทษให้ฉัน เท่านี้ ก็ดีกันได้แล้ว ความเป็นเพื่อนไม่เหมือนแก้ว ตรงที่ร้าวแล้ว ประสานได้ ถ้าแก้วมีรอยร้าว ประสานสนิทด้วยกาวก็ไม่ไหว แต่เพื่อนแค่ "ขอโทษ" ก็เข้าใจ กลับผูกพันสายใยมากกว่าเดิม


วันนี้ท้อใจเหนื่อยหน่าย วันนี้วุ่นวายสับสน ข้างข้างไม่มีใครสักคน ว้าวน ท้อใจ สิ้นดี ถ้ามีเพื่อนนั่งอยู่ใกล้ๆ มีหรือจะเหนื่อยใจอย่างนี้ ผลัดกันแหย่คนละที สองที เดี๋ยวเดียว โลกนี้ก็มีแต่สวยงาม

 

สะพายเป้ขึ้นบ่า ตั้งใจว่า ไปหาเพื่อน เห็นเธอบอกว่าจะมาเยือน หรือว่า ลืมเลือนสัญญา ฉันรอเธอไม่ไหว ไม่มาก็ไม่เป็นไร ไม่ว่า แต่รับรองต้องพบกันเหมือนสัญญา เพราะฉันจะไปหาเธอเอง

 

อกหักมาละซี ท่าทางอย่างนี้ ดูไม่ผิด อาการความรักเป็นพิษ โรคฮิตของพวกเรา มาอยู่กับเพื่อนดีกว่า รับรองว่าจะไม่ให้นั่งเหงา ทุกคนก็รู้ ในหมู่พวกเรา เรื่องปล่อยให้เพื่อนเศร้า ไม่เคยมี

 

เหลือทนแล้วใช่ไหม อยากร้องไห้หรือเปล่า ไม่ต้องอายระหว่างเรา จะสุขหรือเศร้าได้เต็มที่ ปล่อยน้ำตาให้ไหล มีเพื่อนอยู่ใกล้ๆอย่างนี้ โลกพร้อมยิ้มรับเธอแล้วคนดี หลังน้ำตาหยดนี้ เธอจะมีแต่สุขใจ

 

ไม่ต้องขอบใจฉัน ที่เป็นเพื่อนเธอมาตลอด ในความเป็นเพื่อน เราต่างรับและให้ ฝ่ายละเท่าๆกัน ความเป็นเพื่อน ไม่ปรารถนาคำว่าขอบใจ เพราะความจริงใจที่ให้กัน แทนทุกสิ่งทุกอย่างได้ดีที่สุดแล้ว

 

ต่างคนต่างเฉย ไม่เอ่ยอะไรออกมา ต่างคนต่างสงวนทีท่า ไม่ยอมพูดว่า" ขอโทษ" ฉันทนต่อไปไม่ไหว ทนไม่ได้จะให้เพื่อนโกรธ พอเอ่ยปากจะพูดว่า "ขอโทษ" เธอก็รีบพูดว่า โกรธ ซะเมื่อไหร่ล่ะ

 

อาจมีใครหลายคน ไม่เคยสนใจฉัน มีนับร้อยนับพัน ไม่เห็นฉันอยู่ในสายตา ช่างปะไร ไม่สน มีเธอเพียงคนก็มีค่า เธอเป็นเพื่อนฉันตลอดมา เท่านี้ก็เพียงพอสำหรับคำว่า "สุขใจ"

 

เพื่อนอยากเป็นอะไร ขอให้เพื่อนได้เป็นอย่างนั้น อะไร ที่เพื่อนใฝ่ฝัน ขอให้ สิ่งนั้นเป็นจริง ฉันเชื่อว่าเพื่อนทำได้ ฝันอะไรไว้มากมายหลายสิ่ง ฉันเชื่อมั่นในตัวเธอจริงๆ มั่นใจในทุกสิ่งที่เป็นเธอ

 

คบเพื่อนหลายคน ก็หลายเหตุผล หลายความคิด อาจมีถูก มีผิด รับฟังกันสักนิดจะไปกันได้ คบหาเพื่อนหลายคน ไม่อาจถือตนเป็นใหญ่ เพราะไม่มีใครถูกต้องเสมอไป เพราะฉะนั้นต้องทำใจให้กว้างพอ

 

โลกกว้างเกินไป ที่จะเดินได้ อย่างโดดเดี่ยว หนทาง ก็แสนคดเคี้ยว ยากเกินจะก้าวเพียงลำพัง ขอเพียงมีเพื่อนที่ดี ชีวิตนี้ก็ไม่สิ้นหวัง จะไม่สู้โลกกว้างเพียงลำพัง ร่วมค้นหาหนทางด้วยกัน