จากวันแรก ต่างแปลกหน้า มาพานพบ มาประสบ คบกัน เป็นมั่นหมาย ต่างช่วยกัน ยื้อยุด จุดประกาย สู่จุดหมาย ร่วมกัน ในวันนี้ วันที่เรา ทุกคน ได้มุ่งมั่น ช่างเป็นวัน ที่เลอเลิศ ประเสริฐศรี สมเป็นวัน ที่พรากเพียร มาสี่ปี ให้น้องพี่ ญาติมิตร ได้ชื่นชม ถึงวันรับ ปริญญา แล้วสินะ วันที่จะ ลืมทุกข์ ให้สุขสม วันที่จะ ปล่อยใจ ไปตามลม ปล่อยให้จม บนความสุข ที่เพียรมา เมื่อลืมตา แล้วไย นัยน์ตาเศร้า เจ้าความเหงา มาเรียก มาเพรียกหา ถึงเวลา ต้องกล่าวคำ ว่าอำลา จากเพื่อนยา ไปพบโลก ขอ...โชคดี

โอ้เพื่อนแก้วจะถึงแล้วเวลานี้ เวลาที่ต้องจากยากหนักหนา เมื่อเพื่อนเราจำต้องกล่าวคำลา เอยวาจาว่าลาลาล้าลาลา ในความหลังครังเก่าเรายังนึก หวนรำลึกได้มากมายเหลือหลายหนา ทั้งในด้านการเรียนพากเพรียรมา ในวิชาอาจารย์โหดโหดสุดทน แต่ด้วยความสามัคคีมีมากนัก เพื่อนที่รักมักช่วยได้มายขัดสน เอาตัวรอดมาด้วยกันทุกคน ทุกตัวตนเป็นสุขสนุกกัน ในเรื่องเล่นเราก็เล่นกันเต็มที่ ได้เป็นที่สนุกแสนสุขสันต์ แต่เมื่อครามที่เราจำจากกัน หวังคืนวันที่ผ่านมาจงตราตรึง ...... ไปตลอดกาล .... แล้วมาหาเพื่อนเก่าบ้างเด้อเวลาไปแล้วนะ

ยามที่ลมพัดเมื่อปลายหนาว ดอกทองกวาวเริ่มบาน สีแดงส้มเหมือนส่งสัญญาณ ให้ขับขานร้องเพลงอำลา วันที่เคยร่วมเรียนร่วมเล่น ยังคงเห็นจำได้ติดตา แต่ยังมีหนทางข้างหน้า ให้ฟันฝ่าหาฝันวันใหม่ มาดื่มเหล้าจากแก้วเดียวกัน ให้น้ำจัณฑ์นั้นแทนน้ำใจ จากวันนี้พบกันวันใหม่ จดจำไว้พวกเราชาวเกียร์

ในความฝันที่ยังมีเพื่อนอยู่ ไม่อาจรู้มีคุณค่ามากแค่ไหน แต่คำๆนี้มีให้เพื่อนตลอดไป ความจริงใจที่มีให้จะคงเดิม

ไม่ว่าเธอจะอยู่ไกลกี่ไมล์ฟ้า ให้รู้นะว่าฉันยังส่งใจไปถึง ให้เพื่อนรักได้รู้ไว้อย่างนึง ฉันก็เป็นคนหนึ่งที่คอยห่วงใย

กว่าจะมีเพื่อนที่ดีไม่ใช่เรื่องง่าย ความทรงจำมากมายในใจฉัน ฉันจะเก็บเอาไว้เป็นของสำคัญ เพราะว่าเราผูกพันกันเหลือเกิน อาจจะต้องห่างไกลกันสักครั้ง ขอให้เรายังไม่ห่าง การมีเพื่อนไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่ส่งข่าวมาบ้างก็เกินพอ

ดาวที่อยู่บนฟ้าไกล เมื่อไหร่เจ้าจะร่วงหล่นลงมา บนพื้นดินมิได้เหงาดอกดารา ยังมีข้าอยากเป็นเพื่อนคอยปลอบใจ

เวลายิ่งนานเท่าไหร่ ใจเรายิ่งผูกพัน เพียงคำว่า "เพื่อน" คำเดียวเท่านั้น ก็ทำให้เรามั่นใจ

ไม่มีทางรู้เลย ว่าเวลาจะเปลี่ยนหน้าตาเธอไปแค่ไหน แต่ที่รู้อย่างหนึ่ง คือเพื่อนจะสื่อถึงกันได้ด้วยใจ สรุปว่าเจอกันเมื่อไหร่ เราจะจำกันได้ทันที

ขอบคุณโชคชะตา ที่ทำให้เราได้พบกัน ขอบคุณวันเวลา ที่ทำให้เรามีกันและกัน และขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่าง ที่ทำให้ฉันมีเพื่อนที่ดีอย่างเธอ

ไม่อาจเอาถ้อยคำใดมาแทนหัวใจของความเป็นเพื่อน ไม่ว่าเวลาผ่านกี่ปีกี่เดือน เราต่างยังอยู่ เป็นอยู่ตรงนี้

แม้จะจากกัน นานแค่ไหนจะเจอเพื่อนใหม่อีกกี่คน อยู่คนละที่คนละแห่งหน โลกจะวกวนเจอคนอีกมากเท่าใด ยังเก็บเธอไว้เป็นเพื่อน ไม่อาจลืมเลือนเธอ

ยามใดเพื่อนนั้นรู้สึกท้อ เพื่อนจงอย่าเหม่อมองข้ามตัวฉัน ฉันจะให้กำลังใจที่สำคัญ เปลี่ยนท้อนั้นให้เป็นความมานะเอย

เหม่อมองไปบนท้องฟ้าไกล เพื่อนเอ๋ยไฉนต้องไกลห่าง เหลือเพียงแต่ความอ้างว้าง คิดถึงฉันบ้างนะเพื่อนเกลอ

หลับตาลงเถอะเพื่อน แก้มเปื้อนจะเช็ดน้ำตาให้ วันเวลาอาจพรากเราจากไกล ไกลหรือใกล้ยังเป็นเพื่อนอยู่เหมือนเคย