เรื่อง: เพื่อน

ที่มา: ไม่ระบุ

" เพื่อน" การที่จะรับใครสักคนเข้ามาเป็น "เพื่อน"

คงไม่ใช่เรื่องยากแค่เราเปิดใจให้กันและกัน แต่ถ้า..

" เพื่อนสนิท เพื่อนรัก เพื่อนกินเพื่อนตาย" ล่ะ

ความหมายมันแตกต่างจากคำว่าเพื่อนแค่ไหนในความรู้สึกของคุณ

มีนิทานอยู่เรื่องหนึ่งอยากจะเล่าให้ฟัง มีเนื้อหาดังนี้

ไก่ กระต่าย เป็ด และหมู เป็นเพื่อนกัน

ด้วยระยะเวลาที่ยาวนานทั้งสี่เริ่มที่จะสนิทกันมากขึ้นเรื่อย ๆ

ไก่...ขยัน อดทน ตื่นแต่เช้า หาอาหารมาให้ทั้งตัวเองและเพื่อน

กระต่าย...น่ารัก สุภาพ พูดจาอ่อนหวาน เป็นที่รักและเอ็นดูของทุก ๆ ตัว

เป็ด...โผงผาง ใจร้อน เสียงดัง พูดจาตรง ๆ

หมู...ขี้เกียจ พูดจากระโชกโฮกฮาก ไม่สะอาดแต่รักเพื่อนเป็นที่หนึ่ง

สามารถทำอะไรเพื่อเพื่อนได้เสมอ

ด้วยการเดินทางที่ต้องผ่านปัญหาและอุปสรรคมากมาย ทั้งสี่จึงสนิทและรักกันมาก

ทุกตัวล้วนมีความสำคัญให้แต่ละตัวซึ่งกันและกัน

วันหนึ่งทั้งสี่ตัวต้องเดินทางผ่านโคลนสกปรก เหม็น และมีแต่เชื้อโรค

ทั้งสี่ตัว ไม่มีทางเลือกอื่นจำเป็นที่จะต้องเดินผ่านบ่อโคลนนี้

หากจะเดินกันไปทีละตัว แต่ละตัวต้องสกปรก และป่วยด้วยเชื้อโรคนั้นแน่นอน

หมูจึงรับอาสาที่จะให้เพื่อนขี่หลังเพื่อเดินข้ามไป

กระต่ายจึงพูดขึ้นว่า "ใช่แล้ว มันเป็นเรื่องที่ถูกต้องเพราะหมูตัวโตและแข็งแรง"

หมูได้ยินเช่นนั้นจึงดีใจและภูมิใจ

เป็ดเลยพูดขึ้นว่า "และหมูก็ชอบเล่นโคลนสกปรกอยู่แล้วนี่หว่า ก๊ากกกก"

หมูเองได้ยินเช่นนั้นก็หัวเราะต่อกัน

กระต่ายเลยพูดขึ้นว่า "ไปว่าหมูอย่างนั้นได้ยังไง เดี๋ยวหมูก็เสียใจหรอก"

หมู : "ไม่เป็นไรหรอก ฉันรับได้ เพราะถึงยังไงเราก็เพื่อนสนิทกันพูดมาแบบนี้ ฉันไม่ถือหรอก"

เป็ด : "ใช่แล้ว เราสนิทและรักกันมาก และรู้ใจกัน เรื่องแค่นี้พูดกันเล่น ๆ แค่นั้นเอง"

ไก่ : "งั้นเราเดินทางกันต่อเถอะ เดี๋ยวจะมืดซะก่อน"

ทั้งสามจึงขึ้นหลังหมูแล้วเดินไป

ในระหว่างที่อยู่ในโคลน เป็ด มองไปเห็นไส้เดือนจึงใช้ปากคุ้ยโคลนเพื่อที่จะกินไส้เดือน

ในระหว่างที่คุ้ยโคลน โคลนเกิดกระเด็นไปโดนกระต่าย กระต่ายเลยสกปรกไปด้วย

กระต่าย : "เป็ด ระวังหน่อยสิ โคลนมันกระเด็นมาโดนฉันนะ"

เป็ด : "อะไรกัน แค่นี้เอง เดี๋ยวผ่านบ่อโคลนไปค่อยทำความสะอาดก็ได้นี่"

กระต่าย : "แต่มันไม่เหมือนเดิม เพราะขนขาว ๆ ของฉันมันก็คงเป็นรอยเปื้อนอยู่ดี"

ไก่ : "เอาน่า หยุดได้แล้ว นิดเดียวเองนะกระต่าย เป็ดเองก็ไม่ได้ตั้งใจ

ดูหมูซิเค้าเปื้อนทั้งตัวแถมต้องแบกเราอีก เค้ายังไม่บ่นซักคำ"

กระต่ายด้วยความเคืองนิด ๆ จึงพูดออกมาโดยไม่ทันคิดว่า

" ก็หมูสกปรกนี่ ไม่เหมือนฉัน ฉันต้องสะอาดสกปรกไม่ได้"

หมูเองได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่เหตุใดเพื่อนถึงพูดกับเขาเช่นนั้น หมูก็ร้องไห้

ไก่จึงพูดขึ้นว่า "แล้วนี่คือสิ่งที่หมูต้องได้รับเหรอ กับการที่เค้าเป็นหมูมีนิสัยเป็นหมู

เค้าต้องได้รับแต่สิ่งสกปรกเท่านั้นเหรอ แล้วการที่เป็ดกินอะไรแล้วต้องคุ้ย

แล้วไก่อย่างฉันต้องเขี่ยอย่างนี้ มันเป็นพื้นฐานนิสัยที่ติดตัวเรามาตลอดนะเราเลือกได้เหรอ"

ไก่ : "ความแตกต่างของแต่ละตัว ไม่เหมือนกัน เราเป็นเพื่อนกันต้องเข้าใจกัน

และเปิดใจรับสิ่งที่ไม่สวยงาม และสิ่งที่สวยงามซึ่งกันและกันสิ

ไม่มีใครที่สวยงามได้ตลอดเวลานะ"

เป็ดจึงพูดขึ้นว่า "ฉันก็คิดว่าเราสนิทและรักกันมากเชื่อใจกันรับรู้ในสิ่งที่แต่ละตัวเป็น

แล้วฉันไม่ทันนึกว่าเธอรับฉันแบบนี้ไม่ได้ฉันขอโทษนะ"

กระต่ายได้ยินเช่นนั้นจึงพูดขึ้นว่า

" จริงสินะ เราเป็นเพื่อนกันแถมเป็นเพื่อนรักกันด้วย

ทำไมฉันถึงไม่เข้าใจนะว่าเราทั้งสี่แตกต่างกัน

แต่เรายังสามารถผ่านอุปสรรคต่าง ๆ มาด้วยกันได้ขนาดนี้

แล้วแต่ละตัวเราก็ไม่เหมือนกันเลย"

" ฉันขอโทษนะที่ฉันเป็นอย่างนี้"

หมูกล่าวขึ้นว่า "ไม่เป็นไรหรอกกระต่าย ฉันก็เข้าใจว่าเธอน่ารัก สะอาด และจิตใจอ่อนไหว

เธอก็ไม่เหมือนกับฉัน บางครั้งฉันก็พูดอะไรหรือทำอะไรที่กระโชกโฮกฮากไป

บางครั้งเธออาจจะรับไม่ได้ แต่ฉันคิดว่าด้วยความที่เราเป็นเพื่อนรักกันเธอคงจะรับฉันได้ซักวันหนึ่ง"

กระต่าย : "ฉันเองก็ขอโทษด้วยที่ฉันอ่อนไหวเกินไปแบบนี้

ฉันก็หวังว่าสักวันหนึ่งเราแต่ละตัวที่แตกต่างกันคงเข้ากันได้

้และยอมรับในสิ่งที่แตกต่างกันของแต่ละตัวได้"

ไก่ : จึงพูดขึ้นบ้างว่า "เอาล่ะ แต่ละตัวก็เข้าใจกันแล้วนะ ด้วยความแตกต่างของแต่ละตัว

และด้วยความที่เรารักและสนิทกันและก็รู้จักกันมานาน บางครั้งจึงทำอะไรโดยไม่ทันคิด

แต่ทำให้อีกคนรู้สึกไม่ดี ฉันคิดว่าคงไม่ได้ตั้งใจและเผลอทำอะไรไปก็เท่านั้น"

เป็ด : "เราเข้าใจกันดีแล้วนะ งั้นเราเป็นเพื่อนที่รักและสนิทกันมากขึ้นนะ

เพราะเราก็รับในสิ่งที่แตกต่างของแต่ละตัวได้แล้ว"

หมู : "ใช่แล้ว งั้นเราทั้งสี่ มาร่วมกันและตั้งใจที่จะเดินไปข้างหน้าพร้อม ๆ กัน

และเดินเคียงข้างกันอย่างนี้ตลอดไปนะ"

หมู เป็ด ไก่ กระต่าย : "ไชโย เราเป็นเพื่อนรักกัน"

แล้วทั้งสี่ก็เดินไปด้วยกันอยู่เคียงข้างกันไป ตลอดเส้นทางเดินแห่งนั้น......

จากนิทานเรื่องนี้ จะเห็นได้ว่า ด้วยความแตกต่างของแต่ละตัว

อาจจะทำให้เกิดความไม่เข้าใจและไม่พอใจในอีกฝ่าย

และบางครั้งด้วยความที่ทั้งสี่สนิทกันมาก การกระทำบางอย่างที่แสดงออกไป

จึงไม่ทันคิดว่าอาจจะไปทำร้ายความรู้สึกหรือทำให้ใครอีกคนไม่เข้าใจ

แต่ด้วยความที่ทั้งสี่คือเพื่อนรัก เพื่อนสนิท เพื่อนที่รู้จักรู้ใจกันมานาน

จึงทำให้ทั้งที่กลับมาเป็นเพื่อนรักและเพื่อนสนิทกันได้อย่างเดิม

คำว่าเพื่อนรักของคุณ คุณให้ความหมายและความสำคัญ

ของคนที่คุณให้เค้าเป็นเพื่อนได้แค่ไหน คำตอบอยู่ที่ตัวคุณเอง

บางครั้งคุณอาจจะได้รับในสิ่งที่คุณไม่คาดคิดมาก่อนว่าเพื่อนสนิทจะทำอย่างนี้กับคุณ

แต่หากมองย้อนกลับไปคุณเองก็อาจจะทำอะไรที่ไม่คาดคิดกับเพื่อนของคุณได้เช่นกัน

กลับมามองอีกทีว่า คุณให้ความหมายกับเพื่อนของคุณมากแค่ไหน

เพื่อนที่มีแต่สิ่งที่ดีให้แก่กันแค่นั้นเหรอ

เพื่อนที่จะยิ้มและสนุกไปด้วยกันแค่นั้นเหรอ

แล้วหากวันหนึ่ง เกิดฝ่ายใดทำอะไรที่ไม่ดีหรือไม่สวยงามขึ้นมาล่ะ

คุณเข้าใจและรับรู้ในสิ่งเหล่านั้นได้มากแค่ไหน

คุณสามารถที่จะให้อภัยในสิ่งที่ผิดพลาด

ทั้งที่อาจจะเกิดจากความตั้งใจและไม่ตั้งใจได้มากน้อยแค่ไหน

คำตอบย่อมอยู่ในใจคุณดี....

กลับมามองและเข้าใจเพื่อนของคุณดีแล้วหรือยัง

เข้าใจเพื่อนของคุณมากน้อยแค่ไหน

เมื่อคุณอ่านข้อความข้างต้นจบ....คุณคิดถึงใครล่ะ ????

คุณเท่านั้นที่รู้คำตอบ