ว้าเหว่ ไม่เป็น ไม่รู้หรอกว่า รู้สึกอย่างไร

 
 
 


ว้าเหว่ ไม่เป็น ไม่รู้หรอกว่า รู้สึกอย่างไร
คนสมถะ

 

คุณผู้อ่านจะรู้สึกเหมือน "คนสมถะ" บ้างหรือเปล่าว่า ชีวิตที่ผ่านมาแต่ละวัน ทำไมเราช่างว้าเหว่เปล่าเปลี่ยวหัวใจเหลือเกิน... พูดไปแล้วน้ำลายหก เอ๊ย... น้ำตาจะไหล เศร้าค่ะ เศร้ามากเลยค่ะ

โดยเฉพาะในสภาวะบ้านเมืองหน้าสิ่วหน้าขวานออกอย่างนี้ จะเจียดเวลาหาโอกาสไปเสวนาภาษาคนถังแตกกับเพื่อนๆ ตามร้านอาหาร ผับ หรือเรสเตอรองต์คงยากเต็มที อย่างเก่งก็ได้แต่นั่งดูโทรทัศน์อยู่กับบ้านคนเดียว กินข้าวตาม ลำพัง หรือถ้าแต่งงานแล้วบอกเสียก่อนนะว่า เจ้าความว้าเหว่นี่เกิดขึ้นได้แม้ แต่คนมีคู่หมั้นคู่หมาย หรือคู่คิดชิดใกล้ก็เป็นได้ เผลอๆ อาจจะเป็นมากกว่าคนโสดเสียด้วยซ้ำ

อย่างไรก็ตาม ความว้าเหว่ก็คือ ความรู้สึกเหงาหงอย โดดเดี่ยว และอ้างว้าง แม้ในขณะที่มีผู้คนอยู่รอบข้างมากมาย เรายังรู้สึกถึงความว้าเหว่ หรือเจ้าความเปลี่ยวเหงานี้ได้ แถมมันมักเข้ามาจู่โจมตอนที่หัวใจกำลังอ่อนแอเสียด้วยนี่สิ นี่ถ้าไม่รีบหาทางป้องกันสุขภาพจิตของพวกเราไว้ก่อน สงสัยชีวิตนี้คงกระเจิดกระเจิงแน่ๆ เลย

แต่ก่อนที่จะหาทางป้องกัน ลองพิจารณาถึงพื้นฐานของผู้ที่มีความว้าเหว่ก่อนดีกว่าว่า เกิดจากอะไรบ้าง เผื่อบางทีคุณๆ อาจจะฉุดกระชากลากถูตัวเองออกมาจากความเหงาหงอยได้ทัน

เชื่อรึเปล่าว่า สาเหตุของความว้าเหว่มีอยู่ 4 ประการ

1. ได้แก่คนที่ชอบแยกตัวอยู่คนเดียว ไม่ชอบข้องเกี่ยวกับใคร เพราะเดี๋ยวจะข้องจิตกันทีหลังแล้วจะยุ่งซะเปล่าๆ

คนประเภทนี้มักขี้เหงา แต่ไม่ขี้เหร่ กรุณาดูตัวอย่างจากคนสมถะก็ได้ การชอบอยู่คนเดียว ทำให้เกิดอาการว้าเหว่ได้ง่ายดายมาก แต่ความเหงาเล็กๆ น้อยๆ จะไม่เป็นอันตรายต่อจิตใจนะ ต้องเหงาเยอะๆ เหงาแบบเป็นจริงเป็นจัง นั่นแหละจะยิ่งอันตรายมาก

ส่วนประการที่ 2. ไม่รู้สึกยินดียินร้ายกับใคร คนอื่นเป็นยังไงฉันไม่สนใจ อะไรทำนองนั้น

3. มีความรู้สึกไม่สบายใจ ร้อนรน แม้ฝนจะตก แดดจะออก เธอก็ยังดูสับสนยังไงชอบกล

4. มีปมด้อย คิดอยู่เรื่อยว่า ตัวเองด้อยค่า ไม่มีราคา ทั้งที่อาจเป็นคนมีความสามารถเยอะแยะอยู่ในตัวก็ได้ แต่ดันไม่รู้

ทีนี้ เมื่อไหร่ก็ตามที่รู้สึกถึงความว้าเหว่ขึ้นมาจับขั้วหัวใจ เอางี้ไหม รักษาด้วยการไม่ทำตัวห่างเหินกับคนอื่น และรู้จักที่จะเข้าไปทักทายโอภาปราศรัยคนอื่นก่อนเลยยิ่งดี เรียกว่าใครไม่ทักเราไม่เป็นไร แต่เราจะเข้าไปตอแยก่อน ว่างั้นเถอะ

ที่สำคัญที่สุด คุณต้องซื่อสัตย์กับตัวเองเข้าไว้ ไม่หลงตัวเอง ไม่คิดว่าเราดีหรือด้อยกว่าคนอื่น เพราะทุกคนในโลกเกิดมาก็เท่ากันหมดนั่นแหละ คิดให้ได้ทำนองนี้ แล้วคุณจะว้าเหว่อะไรนักหนา.

คนสมถะ