เณรน้อยเจ้าปัญญา

ในครั้งพุทธกาล มีสามเณรองค์หนึ่ง พระอาจารย์ให้ไปถามพี่สาวว่าอายุครบบวชแล้วหรือยัง แต่พี่สาวจำไม่ได้ จึงได้เดินทางไปหาบิดามารดาซึ่งอยู่อีกเมืองหนึ่ง ระหว่างทางได้ผ่านป่าแห่งหนึ่งจึงถูกโจรป่าจับไว้ โจรบางคนบอกให้ฆ่าสามเณรนั้นเสีย สามเณรจึงใช้ปัญญาหาเหตุผลบอกโจรว่า ถ้าโจรฆ่าเณร จะเกิดเป็นข่าวใหญ่ทำให้ผู้คนหวาดกลัวไม่กล้าเดินทางผ่านแถบนี้อีก ทางที่ดีให้ปล่อยสามเณรไปเถอะ แล้วสามเณรสัญญาว่าจะไม่บอกใคร ๆ ว่ามีโจรอยู่แถวนี้ เมื่อเดินทางไปพบบิดามารดาแล้วก็กลับ อยู่มา
วันหนึ่ง บิดามารดาพาญาติเดินทางผ่านทางนี้ก็ถูกโจรจับ ได้รับความทุกข์ลำบาก จึงร้องไห้รำพึงต่อว่าสามเณร ว่าไม่บอกกับเราเลยว่ามีอันตรายอยู่แถบนี้ เมื่อโจรได้ยินจึงถามว่าสามเณรเป็นอะไรกับท่าน มารดาตอบว่าเป็นลูกของเรา โจรทั้งหลายได้ยินดังนั้นจึงเกิดความเลื่อมใสในสามเณรที่มีสัจจะ แม้บิดามารดาก็ไม่แพร่งพรายที่อยู่ของโจร จึงปล่อยคนทั้งหมด แล้วชวนกันมาบวชในพระพุทธศาสนา เรียนพระวิปัสนากรรมฐานจนสำเร็จเป็นพระอรหันต์
คติธรรม : เรื่องนี้สอนเราว่าการคบคนดี การมีญาติที่ดี เช่นกรณีนี้สามเณรมีสัจจะ เป็นต้น สามารถนำความปลอดภัย ความเจริญมาสู่ตนได้