สายลมหนาวพัดผ่านสะท้านจิต
น้ำค้างหยดลงสะกิดยอดต้นหญ้า
มือใหญ่ ๆ เอื้อมมาโอบฉันไว้แนบกายา
อบอุ่นอุรา ความหนาวคลายคลาจากฤทัย
นั่งพักพิงอิงไหล่รับไออุ่น
ยิ้มละไมละมุนจากคุณทำใจไหว
ขอบคุณฟ้าที่ลิขิตเรามาเป็นคู่ใจ
จะถะนุถนอมรักที่ฝากไว้ .... ดูแลกันและกันตลอดไปตราบนิรันดร์
อาจเป็นเพราะเราอยู่ไกลกัน
ความสัมพันธ์จึงเปราะบางอย่างนี้
ใจฉันเองก็ไหวหวั่นเต็มที
แต่ดูเหมือนคนดี - - ไม่เคยใส่ใจ
ไม่ได้พบหน้า...แต่ก็อยากได้ยินว่า คิดถึง
กับคำรักซึ้ง ๆ เธอลืมไปแล้วใช่ไหม
ระยะทางทำให้เราห่างไกล
ความไม่เข้าใจยิ่งทำให้เราห่างกัน
กับชีวิตทุกวันที่พ้นผ่าน
กับกาลเวลาที่ผกผัน
กับพรหมลิขิตให้เราเจอกัน
กับความสัมพันธ์ที่ผ่านมา
จึงก่อเกิดความรักที่มีให้
จึงเกิดใจทีถวิลและโหยหา
อาจจะเป็นเพราะโชคชะตา
ให้เราเกิดมาเคียงคู่กัน
ตะเกียบ ต้องเป็นคู่
ประตู ต้องมีลูกบิด
ก็เช่นกันกับชีวิต
ที่ลิขิตเป็นคู่เธอ
ฝนพร่างพรมโปรยปรายกายเปียกชุ่ม
ความอ้างว้าง...เกาะกุม...ในใจฉัน
ให้หวนคิดถึงเธอที่เคยผูกพัน
เราเคยมีกันและกันร่วมทางเดิน...
เวลานี้คนดีอยู่ที่ไหน
จะรู้ไหมว่ามีใครเฝ้าห่วงหา
ยังคงมีแต่เธอทุกเวลา
อยากให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม
วันเวลาผ่านไปคนก็เปลี่ยน
เหมือนกับเทียนที่-มอดไหม้
เมื่อเวลาต่างเปลี่ยนหมุนเวียนไป
เหมือนกับใจที่เปลี่ยนหมุนเวียนกัน
แสงเทียนครั้งแรกคงแสงจ้า
ไม่เหนื่อยล้าสู้แรงลมมิผกผัน
ใครกันเล่าจะคิดว่ามีวัน
ที่เทียนนั้นมีวันมอดแสงแรงดับลง
ก็เปรียบเหมือนดั่งรักที่ว่าหวาน
เหมือนน้ำตาลที่มดนั้นเฝ้าหลง
เปรียบดั่งความรักที่มั่นคง
แต่จบลงด้วยเวลาทีเปลี่ยนไป
ตั้งแต่วันนั้น
ที่เธอกับฉันตกลงเป็นแค่เพื่อน
คงหมดหวังแล้วสินะ..ฝันอันรางเลือน
แต่เป็นได้แค่เพื่อนก็พอใจ
แต่วันนี้เธอกลับมา
มาพร้อมกับน้ำตาจากเขาคนนั้น
สงสารอยากจะปลอบ..แต่ก้อนึกได้ว่าเราแค่เพื่อนกัน
และรู้ดีว่าไม่มีวันที่เธอจะรักกันเหมือนเดิม
เธอคือผู้ชายคนหนึ่ง
ผู้ซึ่ง ทำให้ฉันอ่อนไหว
เธอ ได้เข้ามาเปลี่ยนแปลงอะไรๆ
เธอเข้ามาเป็นแสงไฟของกันและกัน
หวังแค่ว่าสักวัน..สักวันหนึ่ง
ความหลังเราที่ซึ้งจะพูนเพิ่ม
กลับมาเหมือนวันเก่า..เดิม-เดิม
กลับมาต่อเติมความทรงจำของสองเรา
|
ชีวิตฉันแต่ก่อนเคยเงียบเหงา
กอดแค่แต่ตัวเองอยู่กับเงาและความฝัน
แต่เธอได้เข้ามา เธอกล้าใช้หัวใจอีกดวงมาผูกพัน
ทำให้ชีวิตของฉัน ไม่ได้จมอยู่แค่กับวันที่เดียวดาย
เธอทำให้ฉันรู้จักศรัทธา
เธอทำให้ทุกวันทุกเวลา มีค่ามีความหมาย
เมื่อได้รักเธอ ฉันก็รู้ว่าโลกที่พบเจอมีอะไรน่าสนใจมากมาย
แม้จะเป็นลมหายใจครั้งสุดท้าย ฉันก็ไม่เสียดาย ถ้าเป็นเธอ
เวลาลบเลือนอะไรได้เสมอ
แต่ไม่เคยลบภาพเธอจากใจฉัน
ความทรงจำยังย้ำหนักเรารักกัน
ไม่มีวันลบเลือนไปในเวลา
แม้ไกลห่างแม้อ้างว้างสักเท่าไหร่
ไม่เคยไกลเกินกว่าใจจะห่วงหา
แม้ไม่อาจรั้งกันได้ด้วยน้ำตา
โปรดรู้ว่าฉันรั้งเธอไว้ด้วยใจ
ตราบใดที่ความผูกพันนั้นยังอยู่
เธอคงรู้ว่าฉันรักเธอแค่ไหน
แม้ไม่อาจมีได้อย่างใครใคร
แต่มีเธอในหัวใจไม่เปลี่ยนแปร
บนเส้นทางอ้างว้างที่เราก้าว
อาจจะสร้างรอยร้าวและรอยแผล
ยังรักษาเรื่องเราไว้ไม่อ่อนแอ
เชื่อเถอะนะจะมีแค่เธอ...สัญญา
คิดถึงเธอยิ่งกว่า Peacemaker
แม้เธอรู้เห็นเป็นใจกับใครไหน
แต่เธอจะอยู่กับฉันตลอดไป
ใจให้ไปแค่เธอเพียงผู้เดียว
ในสายลม cha da da จะมีฉัน
จะไม่หวั่นแม้วันมามากหนักหนา
นอกใจเธอไม่ลงทุกเวลา
คงเพราะว่าฉันเกิดมาเพื่อเธอ
วิชานี้อาจไม่มีฉันในห้องสอบ
เเต่ก็รู้ใช่ไหมว่าชอบส่งกำลังใจมาให้เสมอ
ตั้งใจทำข้อสอบให้เต็มที่ไปเลยนะเธอ
เอาใจช่วยเสมอขอให้เธอได้ A
อยากเข้าไปคุยกับคนดี
แต่ไม่กล้าสักทีเพราะเขิน
อยากจะบอกว่าชอบเธอเหลือเกิน
แต่กลัวเธอเมินไม่สนใจ
อยากจะโทรศัพท์ไปหา
แต่ไม่กล้าเพราะอายรู้ไหม
เลยเขียนกลอนบอกแทนความในใจ
ให้เธอรู้กันไปเสียที (ไอฟ้า)
เหนื่อยเหลือเกินตอนนี้
เธอคนดีจะรู้บ้างไหม
ให้ความหวังแล้วเธอก็มาพังมันลงไป
บ่อยครั้งแล้วรู้มั้ย ใจชั้นเริ่มชินชา
เจ็บเหลือเกินตอนนี้
อยากเดินหนี หากเธอไม่เห็นค่า
ปลดปล่อยชั้นจากภวังค์แห่งน้ำตา
บอกชั้นมาชั้นมีค่าเพียงเศษดิน
แต่ก็รักเหลือเกินคนๆนี้
ยอมทุกทียอมทุกครั้งที่ได้เห็น
ยอมทุกอย่างยอมทุกทางให้ได้เป็น
เพียงแค่คนที่เทอมองเห็นยามทุกข์ใจ
ก็ได้แค่แอบอิจฉา
แอบมองแค่ปลายตา..ทีท่าหวั่นไหว
เห็นเธอกับเค้าจูงมือไป
แอบมองอย่างปวดใจ..ทุกที
ก็ได้แค่แอบคิดถึง
วาดความหวังลึกซึ้ง..เต็มที่
แม้เธอไม่เข้าใจรักที่มี
ยังรออยู่ตรงนี้..ที่เดิม
|