ไม่อยากให้ระหว่างเราเกินเลย
ในเมื่อเธอไม่เคยคิดรักฉัน
ขอให้เรามีความรู้สึกดี..ดี..มอบแก่กัน
เท่านั้น...คงเพียงพอแล้ว....ระหว่างเรา...

หวนคิดหลังหลังคิดหวนทวนความหลัง
หลงภวังค์ภวังค์รักหนักยิหวา
อุ้มใจโอดโอดอุ้มใจให้ระอา
โดนแก้วตาแกล้งรักไปหนักทรวง

เจ้าหวงรักหักอกลงโทษพี่
เจ้าด่วนรี่หวงรักหักแดนสรวง
เจ้าเห็นพี่เห็นรักไว้ตักตวง
เจ้าไม่หวงห่วงห้วงรักที่ถักมา

วันวานที่ผ่านมา
ไม่มีค่าเลยใช่ไหม
เวลาที่ผ่านไป
เธอไม่เคยสนใจใยดี

ได้แล้วก็ทิ้งขว้าง
ให้อ้างว้างอยู่อย่างนี้
พอซะเถอะนะ..พอที
ทำอย่างนี้มันปวดใจ
คนเดียวที่คิดถึง คือเธอ
คนที่ฉันรักมาเสมอ คือเธอ คนนี้
โลกใบใหญ่ แต่ไม่เท่าใจที่มี
หากขาดเธอคนดี สิ่งใดในโลกนี้ ไม่สำคัญ

ฝนตก... ฤา น้ำตาฉันจะไหลท่วมโลก
ความเศร้าโศก สถิตใน หัวใจฉัน
ที่สุดคือ ไม่มีเธอ เหลือแต่ความเงียบงัน
ทุกสิ่งในวันนั้น ไม่สำคัญอีกต่อไป

...ฉันยังคง คิดถึงเธอ
และหลอกตัวเองเสมอ ว่าเธอไม่จากไปไหน
แต่เมื่อลืมตา พบว่า ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไป
ปวดปร่าที่ใจ ..ฉันคงไม่มีค่าอะไร บนโลกใบนี้

ทำไมถึงทิ้งฉันไป
ทั้งที่รักเธอมากมายอย่างนี้
ทุ่มเทจนหมด..เท่าที่มี
คบกันมานานหลายปีน่าจะเข้าใจ

ทำไมถึงไปง่ายดายอย่างนี้
หรือว่าความรักที่มีมันไร้ค่า
สุดท้ายที่เธอตอบแทนฉัน..คือน้ำตา
อยากรู้นักว่า..เพราะอะไร

เพราะฉันไม่ดีพอใช่ไหม
เธอถึงร้างไปอย่างนั้น
เพราะฉันไม่ละเอียดละออต่อความผูกพัน
เราจึงขาดความเข้าใจกันอย่างเพียงพอ

ไม่อยากขออะไรมาก
เพราะเหมือนยิ่งกระชากใจให้สึกหรอ
ขอเพียงเธอไปดีก็เพียงพอ
ส่วนฉันก็เพียงขอทำใจ
อย่าทำร้ายด้วยสายตาบอกว่าโกรธ
อย่าทำโทษด้วยท่าทางที่ห่างเหิน
อย่าได้ทำเพียงแต่แค่หมางเมิน
คนที่รักเธอเหลือเกินเขาน้อยใจ
ไม่เห็นหน้ากันตั้งนาน
ซมซานกลับมาเชียวนะคนดี
หายหน้าหายตาไปเป็นปี-ปี
จู่-จู่ จะมาขอคืนดี..ไม่มีทาง

ตั้งแต่เธอเดินจากไป
ฉันก็พยายามตัดใจทุกอย่าง
แล้ววันนี้กลับมาเสนอหน้าว่าอยากมีฉันเคียงข้าง
ฝันไปเหอะ ไม่มีทาง คนอย่างฉันเจ็บแล้วจำ!

ตัดสินใจดีแล้วใช่ไหม
ที่บอกลาไปไม่คิดกลับหลัง
ฉันอยากได้ยินคำพูดสักคำ
เผื่อจะช่วยปลอบขวัญปลอบใจ

ไม่อยากให้เธอจากไปเฉย-เฉย
กลัวหัวใจเตลิดหนีไปไหน
ความรู้สึกดี-ดี ล้มลงเหมือนกองทราย
ถูกน้ำทะเลพัดหายไปจากความทรงจำ
ความจริงใจ..
จะเติมลงเท่าไหร่ก็ไร้ค่า
เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา
มันไม่ได้มีค่ากับเธอเลย

อยากจะเลิกคิด เลิกหวัง
แต่บางครั้งก็ชินกับความชาเฉย
ขอแค่ได้รักเธออย่างที่เคย
ความชาเฉยก็ไร้ค่าได้เหมือนกัน
เก็บความรักของเธอไว้ดีกว่า
หากฉันไม่มีคุณค่าพอที่เธอจะให้
ขอเธอจงเก็บรักษาเอาไว้
ให้กับใครที่ใจเธอต้องการ

มันคงเสียเวลาเปล่า
หากว่าเธอจะแสร้งทำเป็นสงสาร
เพียงแค่นี้ มันก็เกินร้าวราน
อย่าทรมานหัวใจกันอีกเลย

ทำงานไป หน้าเธอลอยมา
นอนหลับตาเธอมาเข้าฝัน
เข้าห้องน้ำเห็นเธอทุกวัน

ยุ่งล่ะฉัน..โดนขโมยหัวใจ
เสียงกริ่งจักรยานดังกริ๊งกริ๊ง
ฉันรีบวิ่งไปหน้าต่างเฝ้ามองหา
เธอมาแล้วเจ็ดโมงตรงเวลา
แหม...เห็นหน้าหล่อหล่อแล้วชื่นใจ

ทุกทุกเช้าฉันจึงต้องรีบตื่น
แม้เมื่อคืนจะนอนดึกสักแค่ไหน
ไม่รู้ว่าสุดหล่อคนนี้เป็นใคร
แต่หัวใจฉันเต้นแรงทุกครั้งที่สบตา

เป็นอย่างนี้มาก็เกือบจะปีแล้ว
ไม่มีแววที่ฉันจะก้าวหน้า
โธ่...ก็ใครมันจะไปกล้า
แค่แอบมองนี่ก็อายจะตาย

เสิ้อเชิ้ตขาวกับตำราเล่มใหญ่
คงจะอยู่มหาลัยไหนสักที่
ปั่นจักรยานไปเรียนดูแปลกดี
เฮ้อ...เขามีคนรู้ใจแล้วหรือยัง

อยากจะลองไปทักทายแต่ไม่กล้า
ได้แต่ส่งสายตาอยู่ข้างหลัง
เหมือนกระแสจิตฉันมีพลัง
เขาหันหลังเงยหน้ามาพอดี......

ตอนนี้ เจ้าของความอบอุ่นแอบรักเธอ
ถึงกับเก็บไปเพ้อ..เพราะความอ่อนไหว
มองเธอมีความหมายมากกว่าใครใคร
ถ้าออกปากยกให้เป็นเจ้าของใจ..จะรับไหม คนดี....

มีความอบอุ่นเก็บไว้มากมาย
อยากให้คนมีความหมายที่สุดเท่านั้น
จะโอบกอดให้หายหนาว..หากปวดร้าวแบ่งปัน
จะห่วงใย..จะผูกพัน..ในทุกวันความเป็นไป
อยากเก็บเธอไว้ในลิ้นชัก

เวลารักหยิบก็ง่ายหายก็รู้
ใส่กุญแจล็อคไว้ไม่ให้ใครดู
กลัวใครรู้..จะขโมยจิ๊กเอาไป