งานวันเกิด ยิ่งใหญ่ ใครคนนั้น
ฉลองกัน ในกลุ่ม ผู้ลุ่มหลง
หลงลาภยศ สรรเสริญ เพลินทระนง
วันเกิดส่ง ชีพสั้น เร่งวันตาย

ณ มุมหนึ่ง ซึ่งเหงา น่าเศร้าแท้
หญิงแก่แก่ นั่งหงอย และคอยหาย
โอ้วันนี้ ในวันนั้น อันตราย
แม่คลอดสาย โลหิต แทบปลิดชนม์

วันเกิดลูก เกือบคล้าย วันตายแม่
เจ็บท้องแท้ เท่าไร ก็ไม่บ่น
กว่าอุ้มท้อง กว่าคลอด รอดเป็นคน
เติบโตจน บัดนี้ นี่เพราะใคร

แม่เจ็บเจียน ขาดใจ ในวันนั้น
กลับเป็นวัน ลูกฉลอง กันผ่องใส
ได้ชีวิต แล้วก็เหลิง ระเริงใจ
ลืมผู้ให้ ชีวิต อนิจจา

ไฉนเรา เรียกกัน ว่า"วันเกิด"
"วันผู้ให้ กำเนิด" จะถูกกว่า
คำอวยพร ที่เขียน ควรเปลี่ยนมา
ให้มารดา คุณเป็นสุข จึงถูกแท้

เลิกจัดงาน วันเกิด กันเถิดนะ
ควรแต่จะ คุกเข่า กราบเท้าแม่
รำลึกถึง พระคุณ อบอุ่นแด
อย่ามัวแต่ จัดงาน ประจานตัว
แม่จ๋าแม่อย่าเสียใจ แม้ลูกจากไป
ลูกนี้จักหมั่นมาเยือน

ลูกจักมากับแสงเดือน มาอยู่เป็นเพื่อน
ยามแม่นั่งชมจันทร์เพ็ญ

กายลูกแม่คงไม่เห็น แต่จิตลูกเร้น
อยู่ใกล้กายแม่ตลอดกาล

ลูกแอบในน้ำลำธาร ยามแม่ลงสนาน
ลูกเข้าสัมผัสรัดกาย

เมื่อแม่ร้อนรนกระวนกระวาย อาศัยพระพาย
ลูกพลิ้วมาช่วยพัดวี

หากแม่มีทุกข์ทับฤดี เงี่ยฟังดนตรี
เถิดลูกแฝงในสำเนียง

ฟังเถิดแม่นั่นคือเสียง ซึ่งลูกรักเพียง
ดวงใจของแม่ปลอบประโลม

ให้แม่คลายทุกข์คลายโทม นัสนำใจโน้ม
เคลิบเคลิ้มไปตามเสียงเพลง

ยามแม่รู้สึกวังเวง ลูกจักบรรเลง
เคล้าเสียงจักจั่นเรไร

ฟังเถิดมิใช่เสียงใคร เพราะลูกอาลัย
รักแม่จึ่งร้องเรียกหา

ยามแม่คิดถึงลูกยา จงมองท้องฟ้า
แม่จักเห็นดาวไกลลิบ

นั่นแหละคือตาลูกกะพริบ อยู่ในแดนทิพย์
เพ่งจ้องมองแม่ไม่วาย

ยามแม่หลับนอนผ่อนคลาย จงหลับให้สบาย
ลูกรักมาอยู่ด้วยเสมอ

แม่คิดถึงลูกแม่เพ้อ ลูกสดับเสียงละเมอ
ได้ยินชัดถ้อยชัดคำ

เพื่อให้แม่สุขลูกนำ จิตเข้าไปทำ
ให้แม่บังเกิดความฝัน

ว่าลูกอยู่ในสรวงสวรรค์ เป็นสุขชั่วนิรันดร์
ทุกข์ร้อนห่อนได้แผ้วพาน

ลูกจักให้แม่ฝันนาน เพราะความฝันหวาน
นั้นทำให้แม่สุขใจ

โอษฐ์แม่แย้มเผยอยิ้มละไม ก่อนลูกจากไป
ลูกจุมพิตแม่แล้วลา

แม่คงสะดุ้งฟื้นตื่นผวา เหลียวมองไขว่คว้า
ด้วยคิดว่าลูกนอนเคียง

ลูกมิได้อยู่บนเตียง เพราะว่าเป็นเพียง
ความฝันที่แม่ฝันเพลิน

แม่คงเรียกขวัญอัญเชิญ เทพเจ้าเขาเขิน
ให้ช่วยอำรุงลูกรัก

อ้า ! เทพผู้ทรงสิทธิศักดิ์ เมื่อได้ปกปัก
ลูกแล้วจงคุ้มมารดา

โรคภัยอย่าได้บีฑา แม่ยอดบูชา

ของลูกน้อยแต่ผู้เดียว