แม้มาลินกลิ่นล้อมจะหอมล้วน
มิหอมทวนกลิ่นรักเที่ยงแม่เพียงหน
ลูกรมย์รื่นชื่นดอมหอมกมล
จวบเติบตนจนโตใหญ่ได้เติมเต็ม

ฤๅ รักแท้ในหล้านั้นหายาก
จะ จรจากพรากพาทุกคราหน
งาม รักรุ่นก็วุ่นเฉด้วยเล่ห์กล
ดุจ เกลียวชลวนกลมให้จมตาม

รัก รักหนึ่งพึงแผ่อย่างแท้เที่ยง
จาก อกเอียงออกท้นเทล้นหลาม
ใจ จากแม่แผ่รักทั่วทุกชั่วยาม
แม่ งดงามวามวาวดุจพราวเพ็ญ ี

เก้าเดือนอุ้มคุมท้องแม่ครองทุกข์
ทารกปลุกท้องแก่แม่ป่วยหนัก
อกตื่นเต้นหมอตำแยมือแน่นัก
ขาวม้าถักผูกขึงแม่ดึงดัน

เมื่อหนึ่งเบ่งเร่งสองสามร้องปวด
สุดร้าวรวดลงลึกสะอึกกลั้น
เหงื่อเม็ดโตเต็มหน้าน้ำตาครัน
เสียงสวรรค์พลัน อุแว้ แม่คลอดแล้ว

กระด้งรับทารกกันตกขอบ
เห่เสียงปลอบเคียงข้างอย่างแผ่วแผ่ว
ต่อแต่นี้ต้องเลี้ยงดูอยู่ตามแนว
กล่อมขวัญแก้วอกอบอุ่นกรุ่นน้ำนม

มือแม่ปัดมดมุงมากยุงร้าย
มิมีหน่ายสร้างสุขสู้ทุกข์ข่ม
ลูกเติบโตส่งเรียนเพียรนิยม
ทรัพย์สะสมส่งเสริมเพิ่มฐานทุน

ระเบียบแบบวัฒนธรรมพร่ำสอนลูก
วิถีถูกสู่สมัยเป็นวัยรุ่น
มือแม่กร้านงานกรำพร้อมค้ำจุน
เอื้ออุดหนุนลูกหยัดยืนหวังชื่นชู

กาลผ่านวันผันวัยใช้ชีวิต
อกอ่อนอิดแอบสะอื้นฝืนยิ้มสู้
กี่น้ำตาตกในลูกไม่รู้
จักทนอยู่อย่างหญิงแท้เป็นแม่คน

ร้อนทนร้อน หนาวทนหนาวขาก้าวย่ำ
งานหนักทำเหน็ดเหนื่อยมิเคยบ่น
แม้ชีพสิ้นวิญญาณบันดาลดล
รับใช้จนลูกก้าวหน้า…ชั่วฟ้าดิน