มีหญิงใดงดงามเปี่ยมความรัก
ดังแม่สักครึ่งใจไม่แม้นเหมือน
ทุ่มเทเท่าชีพได้ไม่ลางเลือน
ตอกย้ำเตือนนั้นสอนสั่งฝังค่าคน
สิ่งประสงค์หวังจะให้ลูกใฝ่ธรรม์
ลุปลายฝันสมใจรักชักนำผล
โลกร้ายดีมีหนาวร้อนสอนลูกทน
สร้างสุขล้นลูกล่วงภัยในทุกกาล

มีเมตตาการุญค้ำจุนโลก
เห็นแม่โศกเพราะลูกเศร้าเฝ้าสงสาร
ชี้ค่าคนรู้ถูกผิดพิชิตมาร
แกร่งกล้าหาญนี้จุดสู้คู่ดวงจินต์
ตระหนักตนตามที่เป็นเช่นร่มไทร
อุ่นกลิ่นไออกอิ่มคือสื่อถวิล
มุ่งส่งเสริมมั่นสืบสานธารชีวิน
มิเคยสิ้นแรงกำลังทั้งดวงใจ

ในยามล้มคอยฉุดดึงก้าวถึงฝั่ง
วันนี้พลั้งมอบโอกาสวาดวันใหม่
หวงห่วงลูกตลอดเวลากว่าสิ่งใด
ด้วยความนัยอยากเห็นลูกปลูกความดี
พระคุณนั้นยากบอกได้ไปหมดสิ้น
ฉ่ำชีวินชื่นจิตซึ้งถึงศักดิ์ศรี
นานเท่าใดแม่ฟูมฟักรักเต็มที่
นาทีนี้ลูกรู้รักแม่เหลือเกิน

แม่เป็นพรหมสูงสุดในชีวิต
แม่เป็นมิตรนำทางคิดสร้างสรรค์
แม่เป็นครูนำสิ่งดีสู่ชีวัน
แม่เป็นจันทร์ปลอบปลุกยามทุกข์ใจ

โอบอุ้มด้วยหัตถาทั้งขวาซ้าย
อบอุ่นกายเริงรื่นชื่นสดใส
ยิ้มละมุลห่วงหวงดวงฤทัย
มอบความรักยิ่งใหญ่ในแผ่นดิน

คือท่านผู้เปิดเผยเฉลยโลก
ร้องเพลงกล่อมไกวเปลโยกให้โศกสิ้น
ขีรธารหลั่งไหลได้ดื่มกิน
เลี้ยงชีวินคุ้มบุตรสุดห่วงใย

ผู้ประสิทธิ์วิทยาประดามี
คอยชมชี้ห้ามชั่วกลัวหลงใหล
ดีก็หนุนเสริมส่งจงทำไป
เมื่อโตใหญ่ได้มั่นคงทรงความดี

ผู้ปกเกล้าคุ้มครองจากผองภัย
ผูกพันด้วยสายใยไม่หน่ายหนี
รักยิ่งใหญ่กว่าใครในปฐพี
บุพการีผู้ประเสริฐเลิศกว่าใคร

กตัญญูกตเวทีมีแสดง
ปราชญ์แถลงอธิบายคลายสงสัย
คือเครื่องหมายคุณธรรมประจำใจ
ของคนดีทั้งกายใจไม่เปล่ากลวง

รีบตอบแทนสนองคุณของท่าน
ก่อนทุกอย่างผันผ่านกาลเลยล่วง
ด้วยละสิ่งไร้ประโยชน์โทษหลองลวง
มอบความดีทั้งปวงแทนมาลัย (ภีม)

ทั้งสามภพยกตั้งขึ้นชั่งเปรียบ
หนักไม่เทียบพระคุณแม่สุดแลหา
ถึงอบอุ่นสุริยันและจันทรา
อกมารดาอิงอุ่นกว่าสูรย์จันทร์

ถึงธารทิพย์หลั่งไหลมาให้ดื่ม
ไม่ปลาบปลื้มซาบซ่านเท่าธารถัน
ถึงนางฟ้ามาอุ้มช่วยคุ้มกัน
ไม่เทียมทันตาแม่ที่แลมอง

แม้สังขารลานแหลกแม่แลกได้
หวังจะให้ลูกตนพ้นภัยผอง
แม้สูญสิ้นดินฟ้าธารานอง
พระคุณของแม่ยังอยู่คู่ฟ้าดิน