อาจารย์ท่านกล่าวไว้
เข้าวัดถือสติครอง
น้ำตาแทบไหลนอง
เข้าวัดปิดเทอมคล้าย
กาลครั้งหนึ่งซึ่งไม่นานเพิ่งผ่านมา

ปฏิบัติธรรมนำจิตคิดดับมาร
ปิดเทอมนี้มีให้เพียงเดือนครึ่ง
โอแม่เจ้าเรายังนอนและเที่ยวกัน
วันสงกรานต์เพิ่งผ่านมาได้สองวัน
ต้องรีบร้อนเร็วไวดูคล้ายลิง

พอไปถึงที่นั่นก็พลันร้อน
หากต้องอยู่อาศัยไปนานนาน
เรื่องอาหารก็ทานอยู่สามมื้อ
ปณิธานกติกาว่าออกไป
กิจกรรมที่ต้องทำอยู่ทุกวัน

เดินจงกรมสมาธิสติญาณ
พุทโธพุทโธโอ้พุทธา
ทั้งเมื่อยตัวหิวอาหารมารมโน
เดินจงกรมสมาธิสามเวลา
ฟังบรรยายดูทีวีมีเซื่องซึม

ลำบากกายวายเริงร่าเวลานอน
เดินลงมาเหมือนคนทึ่มซึมกระทือ
วันแรกแรกก็รู้สึกนึกข้างต้น
คิดทบทวนกิจกรรมที่ทำกัน
ที่เราทำสมาธินี้ทุกวัน

ได้ทำจิตคิดกุศลผลออกไป
สำนึกในบุญคุณพระคุณแม่
แม่ลำบากเพียงใดไม่เทียมทาน
ทำวัตรเช้าวัตรเย็นเห็นเป็นหนัก
แต่รู้ไหมแม่ต้องแบกเราทุกวัน

เราชอบบ่นตื่นตีห้ามาไม่ไหว
ตกกลางดึกลูกงอแงแม่อภิบาล
บ้างซ้ำร้ายพ่อตายตั้งแต่เด็ก
เป็นทั้งพ่อและแม่แย่ชีวิน
ลองตรองดูถึงปู่ย่าแลตายาย

แม้ทำงานการไม่ได้วัยชรา
ทั้งครูบาอาจารย์ที่สอนสั่ง
ที่ท่านทำเพื่อนำเราให้เข้าที
อีกคนหนึ่งเรามักจะลืมตระหนัก
พอเราสุขเราก็สุขทุกเกลอชม

เรากับเพื่อนเกิดมาหน้าต่างกัน
เราพลาดพลั้งเพราะคิดเองบรรเลงไป
ทั้งผู้มีพระคุณค้ำจุนฉัน
รวมถึงพระอาจารย์ที่ชาญเชาว์
ทุกสิ่งเปลี่ยนเวียนว่ายคล้ายโอส้ม

สรรพายุวิ่งสู่สุญญายาม
รวมผู้มีพระคุณก็ไม่เว้น
ในวัฏสงสารเวียนวารวน
เพราะฉะนั้นเมื่อท่านยังคงอยู่
ทำตัวดีมิให้ท่านลำบากใจ

เมื่อท่านถึงเวลาคล้ายวายชีวา
ประคองจิตสมาธิสิสมดุล
มีบางคนรู้ไม่ถึงซึ่งในบาป
ยังมิได้ตอบแทนท่านพาลชิงตาย
ขอบคุณขอบคุณขอบพระคุณ

พระเทพเจติยาจารย์คุณานันต์
ขอบคุณขอบคุณขอบพระคุณ
ความคิดชั่วตัวอบายคือตัวมาร
ชินนสาสมาธิบริสุทธิ์
วัดธรรมมงคลดลชีวี

ตั้งจิตสมาธินั้น
ไม่ลู่ตามอารมณ์
ขอพระพุทธาคม
ดลสู่สำเร็จเข้า