หมวดการฝึกตน
ทนฺโต เสฏฺโฐ มนุสฺเสสุ
ในหมู่มนุษย์ทั้งหลาย ผู้ที่ฝึกตนดีแล้วเป็นผู้ประเสริฐที่สุด

----------------
เป็นมนุษย์หรือเป็นคน
เป็นมนุษย์ เป็นได้ เพราะใจสูง
เหมือนหนึ่งยูง มีดี ที่แววขน
หากใจต่ำ เป็นได้ แต่เพียงคน
ย่อมเสียที ที่ตน ได้เกิดมา
ใจสะอาด ใจสว่าง ใจสงบ
ถ้ามีครบ ควรเรียก มนุสสา
เพราะทำถูก พูดถูก ทุกเวลา
เปรมปรีดา คืนวัน สุขสันต์จริง
ใจสกปรก มืดมัว และร้อนเร่า
ใครมีเข้า ควรเรียก ว่าผีสิง
เพราะพูดผิด ทำผิด จิตประวิง
แต่ในสิ่ง นำตัว กลั้วอบาย
คิดดูเถิด ถ้าใคร ไม่อยากตก
จงรีบยก ใจตน รีบขวนขวาย
ให้ใจสูง เสียได้ ก่อนตัวตาย
ก็สมหมาย ที่เกิดมา อย่าเชือนเอย ฯ
(พุทธทาสภิกขุ)

อตฺตา หเว ชิตํ เสยฺโย
ชนะตน นั่นแหละดี
------------
ชนะตนยิ่งใหญ่กว่า
ชนะอื่น หมื่นแสน แม้นร้อยครั้ง
แต่ถ้ายัง แพ้กิเลส และเหตุผล
ไม่ยิ่งใหญ่ ไปกว่า ปัญญาชน
ผู้ข่มจิต พิชิตตน เพียงหนเดียวฯ
อตฺตา โจทยตฺตานํ
จงเตือนตน ด้วยตนเอง
----------
อย่าแชเชือนรีบเตือนตน
จงเตือนตน ของตน ให้พ้นผิด
ตนเตือนจิต ตนได้ ใครจะเหมือน
ตนเตือนตน ไม่ได้ ใครจะเตือน
อย่าแชเชือน เตือนตน ให้พ้นภัยฯ
ปลุกตนเอง
ปลุกตนให้ตื่นทัน ขยันอย่างฉลาด
ไม่ตกเป็นทาสอบายมุข สนุกกับการทำหน้าที
ทำความดีทุกวันฯ
อตฺตา หิ อตฺตโน นาโถ
ตนแล เป็นที่พึ่งแห่งตน
-----------
พึ่งตนดีกว่า
เกิดเป็นคนจักต้อง พึ่งตน
คนอื่นเพียงบางหน ช่วยชี้
วิชาหาใส่ฝึกฝน จนเชียวชาญ แฮ
ความชั่วละหลีกลี้ ประพฤติข้างความดีฯ
--------------๐๐๐๐๐--------------