ชาย รับจ้างตักน้ำ สองคน

 
 

กาลครั้งหนึ่ง .... กับ
ชาย รับจ้างตักน้ำ สองคน

ท่านคิดอย่างไรกับนิทานเรื่องนี้ ................???

 

ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง เป็นหมู่บ้านที่น่าอยู่

แต่น่าเสียดายที่มีปัญหาอยู่ว่า.....

หมู่บ้านจะขาดน้ำหากฝนไม่ตก

เพื่อแก้ปัญหานี้

กรรมการหมู่บ้านจึงประกาศหาคนรับจ้างขนส่งน้ำมาให้คนในหมู่บ้านใช้ }

ชายหนุ่มสองคนเสนอตัวรับทำงานนี้

กรรมการหมู่บ้านตกลงทำสัญญากับชายทั้งสองคน

โดยหวังว่าเขาสองคนจะได้แข่งขันกันทำงานและรักษาราคาให้อยู่ในระดับที่น่าพอใจ

ทันทีที่ได้รับการว่าจ้าง

 

เอ็ด...ชายคนแรกรีบวิ่งไปซื้อกระป๋องตักน้ำมา 2 ใบ

แล้วเริ่มตักน้ำจากลำธารมาใส่ถังคอนกรีตให้คนในหมู่บ้านไว้ใช้ทันที

ทุก ๆ เช้าเขาจะรีบตื่นก่อนคนอื่น ๆ

เพื่อดูแลให้มีน้ำในถังเพียงพอสำหรับคนในหมู่บ้าน

แม้งานจะหนักแต่เอ็ดก็มีความสุข

เพราะมีเพียงเขาและลูกชายอีกคนหนึ่งเท่านั้นที่ได้งานนี้

 

ชายคนที่สอง บิล... หายตัวไปเป็นเดือน

ซึ่งทำให้เอ็ดดีใจมากเพราะไม่ต้องแบ่งงานให้ใคร

และได้รับรายได้เต็ม ๆ เพียงลำพัง แทนที่จะวิ่งไปซื้อถังน้ำ

บิลเตรียมเขียนแผนธุรกิจ จัดตั้งบริษัท หาผู้ร่วมทุน จ้างผู้จัดการ

และกลับมาพร้อมทีมงานก่อสร้างในหาเดือนต่อมา

เขาใช้เวลาหนึ่งปีสร้างท่อน้ำสแตนเลสขนาดใหญ่เชื่อมต่อระหว่างลำธารเข้าหมู่บ้าน

ในงานวันเปิดท่อขนส่งน้ำ บิลประกาศว่า น้ำของเขาสะอาดกว่าน้ำของเอ็ด

เพราะบิลรู้ว่ามีคนบ่นเรื่องคุณภาพน้ำที่เอ็ดขนมาเสมอ ๆ

นอกจากนี้บิลยังแจ้งว่า เขาสามารถทำให้ทุกคนมีน้ำใช้

ตลอด 24 ชั่วโมงและตลอด 7 วันอีกด้วย

ขณะที่เอ็ดส่งน้ำให้หมู่บ้านได้เฉพาะวันทำการ เพราะเขาหยุดทำงานวันเสาร์อาทิตย์

สุดท้ายบิลประกาศว่า เขาจะเก็บค่าน้ำถูกกว่าเอ็ดร้อยละ 75

โดยที่ทุกคนจะได้น้ำคุณภาพดีกว่า สิ้นเสียงของบิล

ทุกคนปรี่กันเข้าไปที่ก๊อกน้ำจากท่อที่บิลสร้าง

เอ็ดพยายามที่จะแข่งขันกับบิลด้วยการลดราคาลงร้อยละ 75

ซื้อถังน้ำเพิ่มอีกสองถังพร้อมฝาปิด และใช้วิธีลากทีละ 4 ถังในแต่ละเที่ยว

ทั้งยังจ้างลูกชายทั้งสองคนมาช่วยขนน้ำรอบกลางคืนและช่วงวันหยุด

เมื่อเด็กทั้งสองโตขึ้นและถึงเวลาจากบ้านเพื่อไปเรียนต่อ เอ็ดบอกลูกทั้งสองว่า

“จงรีบกลับมา เพราะวันหนึ่งธุรกิจนี้จะตกเป็นของเจ้า”

ไม่ทราบว่าเหตุผลกลใด จนแล้วจนรอดลูกทั้งสองของเอ็ดก็ไม่กลับมาบ้านอีกเลย

ขณะเดียวกัน บิลมีความคิดว่า ถ้าหมู่บ้านนี้ต้องการน้ำ

หมู่บ้านอื่นก็คงขาดน้ำเหมือนกัน

เขาจึงปรับปรุงแผนธุรกิจเพื่อนำน้ำที่มากด้วยคุณภาพ ปริมาณ สะอาด

แต่ราคาย่อมเยาไปเสนอให้แก่หมู่บ้านอื่น

เขาคิดเงินแค่ถังละเพนนีเดียว แต่บิลสามารถส่งน้ำได้เป็นพัน ๆ ล้านถังต่อวัน

น้ำไหลจากลำธารสู่แต่ละครัวเรือนทุกวี่ทุกวันโดยที่บิลไม่ต้องไปทำงานเลย

ตลอดเวลาที่น้ำไหลเข้าบ้านของคนในหมู่ล้าน

เงินก็ไหลเข้าบัญชีของเขาอย่างสม่ำเสมอ บิลใช้ชีวิตอย่างมีความสุข

ขณะที่เอ็ดทำงานหนักตลอดชีวิต

พร้อมปัญหาการเงินที่อยู่คู่กับเขาจนวาระสุดท้าย