อย่าอายที่จน ทุกคนมีค่าเสมอ

"ทุกคนยิ่งใหญ่ได้... เพราะทุกคนเป็นได้ คุณไม่จำเป็นต้องมีปริญญาบัตร คุณไม่จำเป็นต้องอ่านออกเขียนได้ด้วยซ้ำ ขอเพียงแค่มีหัวใจที่เปี่ยมด้วยความงดงาม และมีวิญญาณที่ก่อเกิดจากศรัทธา"

คำคมของมาร์ติน ลูเธอร์ คิง วีรชนของคนผิวดำในสหรัฐอเมริกาผู้ล่วงลับ ยกวาทะคนดังเล่าให้ฟังกันเล่นๆ ถือเป็นการปลอบใจให้มีหวัง เพราะเหตุผลของการมีชีวิตอยู่สำหรับบางคน ซึ่งในจำนวนนั้นมีคนสมถะรวมอยู่ด้วย ไม่ใช่แค่บรรลุความสำเร็จในอาชีพการงาน หรือเป็นคนเด่นคนดังแล้วถึงนอนตายตาหลับ เนื่องจากไม่รู้จะเป็นคนเด่นหรือดังไปทำไม แค่รู้ว่า รักใครเท่านั้นพอ! พวกจับต้นมาชนปลายได้คนละเรื่อง ต้องยกให้เจ้าของคอลัมน์นี้ เชื่อว่าจิตแพทย์ทั้งหลายคงจ้องกันตาเป็นมันอยากจับมาตรวจ เพราะบ้าดี ไม่รู้หรือไงว่าเราลิฟวิ่ง ลาวิดา โลคา หรือใช้ชีวิตแบบกวนประสาท อย่างที่น้องริคกี้ มาร์ติน ร้องเอาไว้นั่นแหละ พูดโอ้เอ้ไปหยั่งงั้น วันนี้ที่จริงอยากจะจำนรรจา ถึงสิ่งที่อยู่ในก้นบึ้งแห่งรากแก้วของหัวใจทุกคนในชาตินี้มากกว่า นั่นคือ ความจน ไงจ๊ะ

หลายคนเปรียบ ความจน คือ ความทุกข์ ความจนใกล้เคียงกับความตาย เพราะบางทีตายไปซะอาจดีกว่ามีชีวิตอยู่... ก็ได้ เพียงแต่ น่าจะลองให้โอกาสกับตัวเอง ก่อนที่จะคิดสั้นหน่อยน่า? ขืนเอะอะอะไรก็จะตายลูกเดียว เท่ากับเป็นคนชอบหนีปัญหา ถ้าสมองสั่งการว่า คุณ "จน" เสียเต็มประดา อย่าลืมเช่นกันว่า มีอีกเยอะที่จนกว่า ที่เขียนถึงความจนไม่ได้หมายความว่า ชอบ แต่เราควรยอมรับสภาพ ไม่งั้นคุณจะมองไม่เห็นทางแก้ ส่วนแก้เรื่องจนก็ไม่ยากแค่ไม่ต้องใช้สตังค์ที่หามาได้ ก็เท่ากับสะสมทรัพย์กันแล้ว แต่มนุษย์หน้าไหนบ้าง ที่ไม่ต้องใช้เงินมาประคองความต้องการด้านปัจจัยสี่

ฉะนั้น...ลองดูสิว่า จะสามารถเจียดเงินเดือนมาเก็บเป็นขวัญถุงได้ไหม ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร อย่าไปซีเรียสเพราะเก็บวันนี้ไม่ได้ วันหน้าคงได้ ท่องไว้อย่างนี้ เปลี่ยนไปคิดเป็นความจนคือความสุข ถ้าใครรู้ว่าคุณจนจะมีสักกี่คนที่กล้าเบียดเบียน ความจนเป็นแสงสว่างอย่างน้อยก็เหมือนเทียนไขให้รู้ว่า ใครคือมิตรแท้และศัตรูถาวร

บางทียิ่งอับจน ยิ่งทำให้คนอื่นเมตตาเสียด้วยซ้ำ แหม ถึงตรงนี้เหมือนโยนลูกเข้าเท้าตัวเองเลย ได้โอกาสทำคะแนนให้คนมาหลงรัก ก็คราวนี้แหละ

คนสมถะ