เมอร์ลิน

มีคุณผู้อ่านท่านหนึ่งร้อนตัว...เอ๊ย...ไม่ใช่ แค่ร้อนใจ โทรศัพท์มาถามเมอร์ลินดื้อๆอย่างนั้นแหละว่า "พี่ครับ ทำไมคนดีๆ ถึงหาแฟนยากและไม่ค่อยมีใครมาชอบเลย"

เจอคำถามขยี้ใจประมาณนี้ เมอร์ลินคนเจอวิกฤติแห่งรักทำนองนี้มาก่อน สวนกลับไปทันทีว่า น้องไม่รู้จริงๆ หรือว่า คนดีๆ น่ะมักจะกินแห้วเสมอแหละ ถ้าอยากให้ใครมารักเราจริงหรือ ปรารถนาจะมีแฟนอย่างสุดจิตสุดใจ น้องก็ต้องรู้จักทำอะไรที่มันเลวๆ บ้างนะจ๊ะ เพราะพวกนี้น่ะ มีแฟนกันเร็วยิ่งกว่าฟ้าแลบซะอีก บางทีควง 3 คนในวันเดียวพี่ก็เคยเห็นมาแล้ว

เพราะฉะนั้น อย่าดีเกินไป แต่ก็ไม่ใช่ต้องเลวจนหมาไม่มอง แต่ควรทำตัวพอดีๆ เลวนิดๆ ดีหน่อยๆ เพราะผู้หญิงที่เอาแต่ใจตัวเองเป็นที่ตั้ง หรือหญิงที่มีจิตใจรวนเรน่ะ มักจะมองว่า คนดีๆ ไม่เหมาะกับ เจ้าหล่อนหรอก เธอเป็นประเภทซาดิสต์น่ะ ความดีอย่างเดียวไม่อาจเอาชนะใจเจ้าหล่อนได้เลย หญิงพวกนี้เลือดเย็นจะตาย ถ้าไม่ใช่ส่วนผสมของโหด เลว ดีจริง เธอไม่เอามาควงซะให้ยากหรอก

ดังนั้น หัดไปฝึกวิทยายุทธ์เสียใหม่ได้เลยน้อง

ประเภทที่เคย "ยอม" เขาทุกอย่าง หรือเขาอยากได้อะไรก็ประเคนให้ โดยไม่คำนึงถึงตัวเอง เพราะคำว่า "รัก" มันจุกอก หรือไม่เคยแม้แต่จะปฏิเสธคำขอของเธอสักครั้งเดียว หนำซ้ำยังช่วยประคองหัวใจน้อยๆ ของน้องนางไม่ให้บอบช้ำ, ระคายเคืองแม้แต่เสี้ยวธุลีดิน

ถ้าคุณเคยทำอย่างนี้ กรุณากลับไปเปลี่ยน ตัวเอง หัดพูดคำว่า "No" เสียบ้าง ไม่ใช่ "Yes" ตลอดกาล จำไว้!

ที่เขียนๆ มานี่ อย่าเพิ่งนึกนะว่า เมอร์ลินเก่ง คิดได้ ตระหนักได้ เพราะขอสารภาพจากใจว่า ยังทำไม่ได้อย่างที่เขียนเลยสักอย่าง

เรารู้ล่ะว่า จะอ่อยเหยื่อหาแฟนได้ยังไง แต่ยังเปลี่ยนตัวเองให้เป็นสมการสมรักสมรสไม่ได้ แล้วคิดว่าจะไม่ทำด้วย ถ้าตราบใดยังคิดไม่ตกว่า การสละโสดมันดียังไง ก็จะเป็นแบบนี้แหละ

คนหนักแน่นและมีจุดยืนประหลาดๆ ขนาดนี้ ก็ปล่อยเค้าอยู่คนเดียวแห้งเหี่ยวหัวโตต่อไปเถอะ

เอาล่ะ เปลี่ยนเรื่องๆ ด้วยความอ่านมาก รู้มาก เมอร์ลินเลยเตะตาเรื่อง ทำไมคนที่รักกัน ถึงต้องทำร้ายกันด้วย Why Beloved Hurt Each Other บอกเอาไว้เจ็บแสบว่า...

ถ้าลองสังเกตกันดีๆ คุณผู้อ่านจะเห็นว่า ไม่มีคู่รักคู่ไหนในโลกหรอก ที่ไม่เคยผ่านช่วงหายนะ ทะเลาะเบาะแว้งกัน หรือกระทั่งทำร้ายจิตใจซึ่งกันและกัน แม้บางทีที่ทำไปน่ะ ไม่ได้ตั้งใจเลยก็ตาม...แซมเปิ้ล แค่นี้ก็น่าฟังแล้วใช่ไหมล้า

ผู้เชี่ยวชาญเผยว่า คนที่รักกันนี่แหละมีโอกาสทำร้าย ไม่ว่าจะเป็นจิตใจหรือร่างกายกัน ได้ง่ายกว่าคู่ที่เป็นเพื่อนหรือคนรู้จักซะอีก

ถามว่า ทำไมถึงเป็นอย่างนี้?

วิสัชนาง่ายๆ ก็คือ คนรักกันน่ะ ใกล้ชิดกันมากเกินไป จนบางทีเราก็นึก (ไปเอง) ว่า คนที่เรารักคงจะคิดอะไรคล้ายๆ กับเรา ทั้งที่ไม่ใช่เลย ไม่มีอะไรในโลกจะมาพิสูจน์ได้หรอกว่า คนที่รักกันสองคนจะคิดเหมือนกัน ทำอะไรเหมือนกัน มีความสุขหรือแม้แต่ทุกข์เท่ากัน

เพราะฉะนั้น ถ้าเขาตวาดแว้ดใส่คุณ หรือทำอะไรขัดอกขัดใจขึ้นมาเมื่อไหร่ละก้อ ขอให้ท่องนะโมไว้ว่า เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะทำอย่างนั้นกับคุณจริงๆ เลยให้ตายเถอะ

แต่ที่พลาดไปก็เพราะลืมตัวชั่วคราว เสียสติชั่วขณะ, ลืมว่า ถ้าเราทำอย่างนี้ออกมา แล้วอีกฝ่ายจะรู้สึกอย่างไร มันก็เหมือนคนอยู่กันจนชิน ก็เลยเผยธาตุแท้ออกมานั่นแหละ

เพราะฉะนั้น จำไว้ว่า

1. อย่าโกรธ ถ้าเขาเผลอปากร้ายกับคุณ

2. อย่าเคือง ถ้าเขาปฏิเสธว่า ไปรับคุณที่ที่ทำงานไม่ได้

3. อย่าร้องไห้ ถ้าเขาปันใจออกนอกลู่นอกทางไปบ้าง

เพราะสุดท้าย หากเขารักเราจริง เขาต้องกลับมาตายรังอยู่ดี

แต่...แต่ ถ้าเขาหมดรักเมื่อไหร่ ต่อให้เอาพญาช้างมาฉุดให้อยู่ เขาก็จะไปจนได้ เชื่อไหมล่ะ.

เมอร์ลิน