ก็เคยหวัง เคยตั้งไว้ ไม่เคยคิด
เลยผิดหวัง หวังผิด ที่คิดฝัน
โอ้เจ็บลึก เจ็บแท้ แผลฉกรรจ์
ไม่มีวัน ลืมลง คงตราตรึง

ทุกทุกวัน ผ่านไป ไร้ความสุข
มีเพียงทุกข์ ฝังจิต และคิดถึง
ดุจผูกจิต ติดเสา ที่เร้ารึง
ให้คิดถึง ให้อาลัย ให้อาวรณ์

อยากมีเธอ เหมือนเก่า มีเราสอง
คอยประคอง สองเรา ดังเก่าก่อน
ขอเมืองฟ้า สวรรค์ ประทานพร
ช่วยดับร้อน - หนาวใจ ให้ฉันที

วันนี้วันเกิดคนสำคัญ
แต่ฉันก็ทำให้เขาหวั่นไหว
กลัว..กลัวความรู้สึกจะเปลี่ยนไป
ขอโทษทีทำให้เสียใจนะ คนดี

หากวันนี้ฉันขอพรได้
จะขอให้เธอหายโกรธในวันนี้
กลับมายืนตรงที่ที่เคยมี
ให้เธอรักฉันอีกทีก็พอ
หากว่าเธอมองฟ้าคืนนี้
จะเห็นว่าสีฟ้าสีหม่นเหงา
และหากว่าเธอมองดูแสงดาว
ก็จะเห็นว่าแสงวาวไม่เหมือนเดิม

เพราะว่าตรงนี้มีแต่ฉัน
ที่อยู่กับความผูกพันในวันเก่า
ไม่มีเธอไม่มีเรา
มีแต่ความเหงาในใจ

ที่นี่ดาวสวยฟ้าใส
หอมกรุ่นกลิ่นไอป่าเขา
สายลมโชยอ่อนบางเบา
ค่อยลดความเหงาเปล่าดาย

อยากได้ยินเสียงเธอตอนนี้
อยากบอกให้คนดีรู้สึกถึงความสวยใส
อยากบอกเล่าเรื่องราวของหัวใจ
รู้บ้างไหมคิดถึงมากมายนะคนดี...
ฉันมองโลก กว้างไกล เหมือนไร้จุด
มองจนสุด ปลายฟ้า ที่เพ้อฝัน
มีเพียงเรา สองคน ใต้แสงจันทร์
เธอกับฉัน รักมั่น นิรันดร

วานสายลมโอบอุ้มความคิดถึง
เฝ้าคนึงถึงเธอเคยชิดใกล้
แม้ยามนี้เราจะห่างกันแสนไกล
รับรู้ไว้ใจฉันนั้นอยู่ใกล้เธอ
มีคนรักอยู่ไกลเอาใจยาก
แฟนเขามากเราไม่รู้ดูไม่เห็น
ความรักเขาเปรียบเสมือนสายลมเย็น
เมื่อไม่เห็นหน้าเราเขาก็ลืม
อันว่าเพื่อนเลือนหายใช่เรื่องแปลก
เพื่อนมีแยกมีพบประสบหา
เพื่อนมีทุกข์มีเศร้าเคล้าน้ำตา
ยามเหว่ว้าเพื่อนมีเพื่อนคอยเตือนกัน

เพื่อนที่ดีมีเพียงหนึ่งถึงจะน้อย
ดีกว่าร้อยเพื่อนคิดริษยา
น้ำหยดหนึ่งถึงจะน้อยด้อยราคา
ยังดีกว่าน้ำเค็มเต็มทะเล
โทรไปหาด้วยความคิดถึง
อยากรู้เธอจะซึ้งบ้างไหม
ที่ฉันโทรไปวันนี้เพราะความคิดถึงมากมีล้นใจ
แต่เธอจะคิดถึงกันหรือไม่ ไม่สําคัญ

เมื่อยามรักน้ำต้มผักยังว่าหวาน
เมื่อถูกเลิกน้ำตาลหวานยังบอกขม
เมื่อเลิกแล้วสิ้นรักใจระทม
กายตรอมตรมช้ำถึงจิต พิษซ่านทรวง (สุนทรภู่)

ฤดูร้อนร้อนแล้งทุกแห่งหน
ทุ่งแล้งจนหม่นหมองมองดูเหงา
ไปทางไหนแดดร้อนแรงต้องแฝงเงา
เมื่อไรหนอฝนเจ้าจะหลั่งมา

ฉันเหมือนหญ้าหน้าน้ำแห้งแห้งแล้งนัก
ขาดความรักขาดคนหวงให้ห่วงหา
หญ้ารอคอยหยาดฝนจากบนฟ้า
ฉันรอคอยถวิลหาคนรู้ใจ

ละอองไอฝนผ่านเหมือนม่านขาว
บางเบาราวแพรพลิ้วปลิวไสว
ดินชุ่มโชกฝนชำแรกแทรกต้นใบ
จนพืชพันธุ์เขียวไสวไปทั่วกัน

ต้องละอองฟองฝนที่หล่นพลิ้ว
หัวใจฉันปลิดปลิวไปตามขวัญ
เธอปลุกปลอบหัวใจให้ฝ่าฟัน
ทั้งแต่งแต้มแซมฝันอันงดงาม

เธอเป็นหยดหยาดน้ำแห่งความรัก
มาทายทักหัวใจจนไหวหวาม
ดุจฝนพรำชื่นฉ่ำใจไปทุกยาม
เธอคือคำนิยามแห่งความรัก

เก็บ...ความทรงจำดีดี
รัก...ที่จะฝันได้พบหน้า
เอา...ความรักมาต่อกันตลอดเวลา
ไว้...เพื่อสร้างวันข้างหน้าไปด้วยกัน
ขอเพียงห่วงใยกัน..เหมือนวันเก่า
ขอแค่เรา..เข้าใจ ไม่แปรผัน
ขอมั่นคง..ในความรัก ความผูกพัน
ขอให้รักเรานั้น..นิรันดร

อาทิตย์ไม่ลืมวัน
พระจันทร์ไม่ลืมคืน
ทะเลไม่ลืมคลื่น
ฉันหรือจะลืมเธอ