ความลับ...มักได้ยินว่าเป็นสีดำ
ความรัก...จำได้ว่าเป็นสีชมพู
ความลับ...ต้องกระซิบข้างข้างหู
ความรัก...อาจรับรู้ได้ด้วยหัวใจ

ความลับ...ต้องมีการวางแผน
ความรัก...จะกี่หมื่นแสนก็ยังยิ่งใหญ่
ความลับ...ถ้าบอกจะไม่ลับอีกต่อไป
ความรัก...ได้ฟังเมื่อไหร่ก็ยังคงงดงาม

ความลับ...ฟังแล้วอาจสงสัย
ความรัก...มักไม่ต้องมีคำถาม
ความลับ...ต้องเก็บให้ดีคือคำนิยาม
ความรัก...อาจไม่ต้องให้คำจำกัดความมาปะปน

ความลับ...จะไม่บอกให้ใครรู้
ความรัก...หากให้ได้ฟังอยู่ก็สุขล้น
ความลับ...เข้าไปมากจะวกวน
ความรัก...แค่อยู่ในใจใครสักคน...ก็เพียงพอ
ฟ้าก็มีขอบอยู่แค่นี้
แต่ทำไมภาพคนดีตกหล่นหาย
หรือสายลมหอบหิ้วไปอยู่ที่ขอบปลาย
จึงพบเธอไม่ได้ทุกวัน

เมฆจาง สายลมนิ่ง
ภาพเธอก็ยิ่งค้างอยู่อย่างนั้น
ความไกลที่ขีดเส้นให้เราห่างกัน
นับวันยิ่งทำให้ฉันคิดถึงเธอ

เธอเป็นใครมาจากไหนไม่เคยรู้
แต่เช้าตรู่ย่างผ่านหน้าบ้านฉัน
จึงแอบมองจ้องดูอยู่ทุกวัน
ยามเธอหันหน้ามาพาพึงใจ

ยามเธอเดินดูเด่นเป็นสง่า
ยามมองมาพาพริ้มแย้มยิ้มใส
ถามตนเองเกรงกริ่งด้วยสิ่งใด
เหตุไฉนไหวหวั่นมิมั่นคง

อยากทายทักสลักคำจำนรรจ์หา
แต่ทว่าค่าหญิงหยิ่งดุจหงส์
เขาไม่เอ่ยเผยมาพะว้าพะวง
แต่ประสงค์ยงยังด้วยหวังคอย

หากวันใดใจกล้าท้าให้ลอง
ฉันคงต้องส่งสารจารคำถ้อย
นั่งก็คิดนอนก็คิดจิตเลื่อนลอย
หากจะอ่อยปล่อยใจก็อายเกิน

แอบชอบเขาเราวุ่นขุ่นข้องหนอ
เพียงแต่คิดจิตจ่อก็ขวยเขิน
หากเจอกันกลางทางเขาหมางเมิน
ฉันคงเดินดุ่มไปไม่หันมา

หากเขาเอ่ยเผยพจน์จรดทัก
ฉันก็คงตะกุกตะกักถักถ้อยหา
โอ้เจ้าจิตคิดมากยากจะพา
หยุดเถิดหนาอย่าเพ้ออาจเจอดี

ความรู้สึกไม่ได้หายไป
แม้ห่างกันนานเท่าไหร่ยังห่วงหา
ติดตามข่าวคราวที่อยู่ไกลๆ ตลอดมา
เพียงแต่ยังไม่กล้าไปสบตาทักทาย

แข็งใจ กับเยื่อใยตรงนี้
หวังแต่ให้เธอคิดถึงบางทีที่ลาหาย
ถามถึงบ้าง กับคนอ้างว้างเจียนตาย
พอเป็นที่ว่าแคร์มากมายระหว่างกัน

แม้เธอไม่รักเมื่ออยู่ใกล้
แต่เมื่อไกล ก็อยากให้ใส่ใจชีวิตฉัน
เพราะความรักนับว่ายิ่งใหญ่กว่าคืนวัน
ต้องการให้คนรักห่วงใยกันกว่าที่เป็น

เก้าอี้มี 4 ขา
กีตาร์มี 6 สาย
เจ้าหญิงมีเจ้าชาย
ไม่เดียวดายถ้ามี

นับเวลานาทีที่เธอจาก
เธอฝังฝากความเจ็บช้ำไว้กับฉัน
นับเวลาผ่านไปหลายคืนวัน
อยู่ในฝันฝันร้ายของฉันเอง

เพราะรักจึงห่วงใย
เพราะห่างไกลจึงห่วงหา
เพราะรู้ตัวเธอมีค่า
จึงไม่อยากให้เธอหลุดมาจากสายตา ..และหัวใจ
เพราะหัวใจร้องไห้มาหลายครั้ง
เพราะรักพังทลายมาหลายหน
เพราะเจ็บแล้วไม่จำ...ทำอดทน
จนน้ำล้นออกตา...จะบ้าตาย

ส่งความรักลัดฟ้าข้ามไปหา
ส่งตรงมาหาเธอ "คนอ่อนไหว"
ส่งความรักผ่าน 4 ห้องของหัวใจ
ส่งผ่านดาวดวงใส ไปหาเธอ
พรหมลิขิต ผลิตรัก ถักคิดถึง
ร้อยคะนึง ขึงใย ไล้โลมฝัน
ทอสดชื่น รื่นปลูก ผูกสัมพันธ์
เติมสุขสันต์ ผันผ่อง กลางห้องใจ

พรหมลิขิต ผลิตรัก ถักสวาท
ดึงบุพเพ สันนิวาส คาดสายใส
กามเทพ น้าวศร ชอนหทัย
เกิดวะวาบ หวามไหว ไล้ฤดี