หวนคำนึงถึงครั้งลูกยังน้อย
แม่เฝ้าคอยปัดป้องประคองขวัญ
อิ่มน้ำนมช่วยเสริมเติมชีวัน
จึงผูกพันรักแม่แต่ลืมตา

ยามลูกหิวก็สรรหามาปันป้อน
อิงอกอุ่นหนุนนอนครั้งเดียงสา
แม่อยู่เคียงเสียงเพลงกล่อมลูกยา
ด้วยแววตาแห่งห่วงหาและอาทร

สองมือนี้ เคยโอบอุ้ม เฝ้าฟูมฟัก
สองมือรัก เคยปกป้อง ประคองขวัญ
สองมือแม่ เคยแกว่งเปล เห่ทุกวัน
สองมือนั้น เคยกอดอุ่น ให้หนุนนอน

สองมือที่ ลำบากเหลือ เพื่อลูกน้อย
สองมือคอย เฝ้าระวัง และสั่งสอน
สองมือนั้น ดูกร้านหยาบ เพราะหาบคอน
สองมือป้อน เลี้ยงลูกมา คราเยาว์วัย

สองมือซับ น้ำตา คราลูกโศก
สองมือโบก คอยปัด พัดวีให้
สองมือที่ อาทร ก่อนใครใคร
สองมือไหน จะรักเรา ได้เท่านี้

สองมือเหนื่อย เพียงไร ไม่พร่ำบ่น
สองมือทน เพื่อลูกรัก ด้วยศักดิ์ศรี
สองมือที่ เอื้อเฟื้อ เพื่อสิ่งดี
สองมือที่ มีแต่ให้ ไม่เคยทวง

สองมือลูก ก้มกราบ แทบเท้าแม่
ประจักษ์แท้ พระคุณท่าน นั้นใหญ่หลวง
มะลิร้อย สดใส มาลัยพวง
น้ำตาร่วง ด้วยรักแม่ อย่างแท้จริง

เปรียบพ่อแม่ดังโคมทองของชีวิต
ช่วยชี้ทิศนำทางช่วยสร้างสรรค์
ให้ความรักให้ความรู้ชูชีวัน
ช่วยปลอบขวัญจนวันตายสิ้นวายปราณ
แม่เปรียบเช่นโคมทองส่องชีวิต
ชี้ถูกผิดให้ลูกจำคำสั่งสอน
แม่มีความรักเจือเอื้ออาทร
แม่ดับร้อนยามลูกนี้มีทุกข์ใจ

ชีวิตของแม่มีพลีเพื่อลูก
เฝ้าพันผูกด้วยรักแม่มอบให้
พระคุณแม่นั้นสูงยิ่งเหนือสิ่งใด
ขอลูกได้จำจดทดแทนคุณ

พ่อ..ก็รู้ ว่าลูกนี้ มีความรัก
พ่อ..ก็เคย อกหัก รักแบบนี้
พ่อ..อยากเตือน เดือนของพ่อ พอเสียที
พ่อ..เคยมี ประสบการณ์ ปานสีดำ

พ่อ..เคยถูก ลูกว่า อย่างบ้าคลั่ง
พ่อ..นั่งฟัง คำลูกเถียง เอียงหน้าหัน
พ่อ..กลัวลูก เดินหกล้ม โค้งขมำ
พ่อ..ก็ทำ ได้แค่ ชำแลมอง