แอบวางดอกไม้ไว้บนหัวเตียง ที่อยู่ข้างเคียงคือการ์ดแสนสวย (ช่วยกันทำทั้งบ้าน) อาหารเช้าวันนี้เป็นเมนูที่ "เค้า" โปรดปราน และวันนี้ชุดทำงาน แอบความพิศดารไว้ข้างใน "เค้า" ตื่นมาคงแปลกตา ตอนแรกคงสงสัย ว่าใครเอาดอกไม้มาวางไว้ทำไม ยิ่งเข้าห้องน้ำต้องงใหญ่ ใครเอารูปหัวใจ มาติดไว้กำแพง พอออกมาเปิดตู้เสื้อผ้า "เค้า" จะพบว่า ถูกกลั่นแกล้ง ทั้งตู้เหลือชุดเดียวแขวนไว้โดดเดี่ยวต่องแต่ง แถมในชุดมีเสื้อกล้ามปักตัวหนังสือสีแดง ไว้หนึ่งแห่ง ที่อกซ้าย เขียนคำว่า "พวกเรารักพ่อ" คราวนี้ "เค้า" คงหัวร่อออกมาได้ และรู้ว่าหลายวันมานี้ ที่ลูกๆแปลกๆไป ก็เพราะซุ่มซ่อนเซอร์ไพร้ส์ ที่ตั้งใจจะทำให้ "เค้า" คนเดียว

พ่อ" ผู้สอนให้เรารู้สึกสำนึกบุญคุณของผู้มีพระคุณ และตอบแทนทุกครั้งที่มีโอกาส แต่พ่อ ไม่เคยบอกเลยว่า คนแรกที่ควรจะทดแทนในพระคุณนั้น คือ พ่อเอง

เมื่อวาน คุณครูสั่งให้เขียนเรียงความเรื่อง 'คุณพ่อของฉัน' เพื่อนคนนั้นคนนี้ก็พูดถึงคุณพ่อคนดีของกันและกัน ฉันกังวลทั้งวันเพราะคุณพ่อของฉัน เป็นเพียงรูปถ่าย 1 ใบ แม่ครับ รูปถ่ายใบนั้นน่ะ พ่อผมใช่ไหม รูปถ่ายใบนั้นน่ะ พ่อผมใช่ไหม บอกหน่อยสิแม่ พ่อผมเป็นใคร ใครก็ได้แม่ ใครก็ได้ ผมขอแค่มีเรียงความไปส่งครู แม่ยิ้มน้ำตาคลอเบ้า ลูบหัวฉันเบาๆ แล้วบอกว่า 'พ่อของลูกเป็นนักสู้' เป็นทหารหาญ เป็นผู้ต่อต้านศัตรู ถึงจะไม่โก้หรู ถึงจะฝังร่างอยู่นิจนิรันดร์ แม่ครับ.. ผมควรจะภูมิใจใช่ไหม แม้ความดีของพ่อจะเหลือให้ แค่รูปถ่ายใบนั้น แม่พยักหน้า ฉันยิ้มให้ ด้วยหัวใจที่ตื้นตัน รับปากแม่ว่า เรียงความ 'คุณพ่อของฉัน' จะไม่น้อยหน้าใครทั้งนั้น แน่นอน

อยากบอกพ่อว่าขอบคุณมากจริงๆ สำหรับทุกๆสิ่งที่พ่อมีให้ ตั้งแต่เล็ก จนเติบใหญ่ พ่อให้ทุกสิ่ง ด้วยรักแท้ ขอให้รู้ว่าลูกรักพ่อจริงๆ และไม่ทอดทิ้งพ่อแม่ เมื่อลูกยังเล็ก พ่อเอาใจใส่ดูแล และเมื่อถึงวันที่พ่อแก่ ลูกจะดูแลพ่อเอง

นอนซมอยู่กับบ้าน ไม่มีนางพยาบาลมาอยู่ใกล้ ก็ได้ผู้ชายคนนี้แหละ ไม่ใช่ใคร มาคอยดูแลเอาใจใส่ จนหายดี ขอบคุณงามๆค่ะ 'คุณพ่อที่รัก' ที่คอยฟูมฟักลูกอย่างนี้ ปกป้องคุ้มครองลูกมาตังหลายปี จะไม่ลืมพระคุณที่มีอย่างแน่นอน ไว้ตอนคุณพ่อไม่สบายบ้าง จะคอยปรนนิบัติเคียงข้าง ไม่ถ่ายถอน สัญญาค่ะ จะเป็นนางพยาบาลที่ดีแน่นอน ให้สมกับที่คุณพ่อสั่งสอน มากับมือ

มือที่คอยจูงฉัน ไปโรงเรียนทุกวันยังจำได้ โยเย ร้องไห้ จะเป็นจะตาย ไม่เอา ยังไงก็ต้องกลับบ้านพร้อมกัน พ่อต้องคอยโอ๋ อย่าร้องไห้ ลูกคนเก่งต้องอยู่ได้ พ่อเชื่ออย่างนั้น เอาไว้ตอนเย็นพ่อมารับ แล้วเรากลับบ้านด้วยกัน นิ่งเสียนะ เด็กไม่ดีเท่านั้นเค้าถึงได้งอแง คิดถึงวันเก่าๆที่เยาว์วัย วันที่ไปโรงเรียนวันแรกกลัวแทบแย่ น้ำตาเป็นเผาเต่า กลายเป็นเด็กขี้แย ก็จะมีพ่อคนดีดูแล ห่วงใย จนมาถึงทุกวันนี้ ยังจำได้ดี ไม่เคยเลือนหาย มือของพ่อที่คอยปกป้อง คุ้มครองภัย มือที่มีแต่ให้ โดยไม่หวังอะไรตอบเลย

ด้วยสองมือที่พ่อสร้าง ก่อเส้นทางที่หวังวาด สรรหา ทุกสิ่งขาด ด้วยหมายมาดให้ลูกมี หยาดใสจากเหงื่ออุ่น ก็เกื้อหนุนในวันนี้ ค้ำจุนหนึ่งชีวี ให้ได้ดี ไม่รองใคร ของใดไม่มีค่า พอจะมา เทียบทันได้ หนึ่งนี้ ลมหายใจ ขอมอบให้ ทนแทนคุณ

อย่างน้อยในโลกที่เงียบเหงา ก็ไม่ว่างเปล่า ยังมีใครคนหนึ่ง คิดถึง และรักกัน ใครคนนั้น คือ พ่อ ผู้ที่ฉันมั่นใจได้ว่า ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าใด "พ่อยังคงรักฉันเสมอ"

เกเรไปหน่อย หาเรื่องปวดหัวอยู่บ่อยๆอย่างนี้ เรียนหนังสือก็เกือบบ๊วยทุกที ท่าทางไม่น่าเอาดี ได้เหมือนใครๆ ไปทางไหน เขาก็เมินหน้า บอกกันว่า เด็กคนนี้เลี้ยงไม่ไหว ดื้อรั้นแถมยังเอาแต่ใจ ทำตัวไร้สาระอยู่ได้ ทั้งวี่ทั้งวัน แต่ก็จะมีอยู่คนหนึ่งที่ยอมเข้าใจ รักและให้อภัยเสมอ ในตัวฉัน ห่วงใยอาทร เป็นทุกข์เป็นร้อนแทนกัน ใครอื่นอีกหมื่นพัน ไม่เทียบทันความจริงใจ พระคุณพ่อ สิ่งใดก็ไม่อาจพอทดแทนได้ อยากจะเป็นลูกของพ่ออย่างนี้ตลอดไป โอมเพี้ยง! ชาติไหนๆ ก็ขอให้ได้เกิดมาเป็น พ่อลูกกัน

เป็นเพียงชายที่ไร้เงินทองท่วมฟ้า เป็นเพียงคนทำมาหากินทุกเช้าค่ำ วันทั้งวันต้องเหนื่อยยากและตรากตรำ เพียงเพื่อนำครอบครัวไปในทางดี มีเพียงสองมือหนึ่งใจใช้ต่อสู้ ไม่เคยหดหู่ ทดท้อ หรือถอยหนี เพื่อทุกคนได้อยู่สุขสบายทุกนาที ตัวพ่อนี้ เหนื่อยยากเข็ญ มิเป็นไร เป็นเพียงคนที่หัวใจไม่เคยแพ้ ยามลูกเมียอ่อนแอก็เป็นหลักให้ยึดได้ หากไม่ใช่พ่อเราก็คงไม่มีใคร ที่จะให้อย่างพ่อให้ได้ทุกวัน