พยายาม ห้ามน้ำตา
แต่ทว่าห้ามไม่ได้
รินหยด รดดวงใจ
เมื่อจากไกล ใครบางคน
หดหู่ อยู่คนเดียว
และเปล่าเปลี่ยว จนสับสน
อ้างว้าง อย่างสุดทน
รักเล่นกล จนปราชัย
เจ็บช้ำ จำซ่อนเร้น
แสร้งทำเป็น ว่าสดใส
ยิ้มรื่น ทนฝืนใจ
แต่ร้องไห้ ในความจริง
ยอมรับ ว่าอ่อนแอ
และท้อแท้ ต่อทุกสิ่ง
เมื่อรัก เคยพักพิง
ถูกทอดทิ้ง สิ้นเยื่อใย...

เมื่อมีความรัก
การอกหักมักมีมาด้วยเสมอ
น้อยนักคนที่จะไม่พบเจอ
เพราะฉันคนหนึ่งที่โดนเธอ" หักใจ "

ไม่ว่าอะไรทำให้เราพบกัน
แต่ฉันก็นึกขอบคุณสิ่งนั้นเสมอ
ที่ทำให้รู้จักได้รักเธอ
และได้ความรักจากเธอกลับมา
ได้เจอวันที่ดีของชีวิต
ที่วันนี้ไม่มีสิทธิ์จะไขว่คว้า
และไม่ว่าอะไรจะทำให้เราจากลา
ถ้าทำให้ชีวิตเธอดีกว่า
ฉันยังอยากบอกว่า"ขอบคุณ"...

ขอบคุณที่แกล้งทำว่ารักฉัน
ขอบคุณที่แสร้งทำเป็นห่วงหวง
ขอบคุณที่ทุกคำล้วนคำลวง
ขอบคุณที่ตักตวงอย่างมากมาย
ขอบคุณที่เห็นฉันไม่มีค่า
ขอบคุณที่ผ่านมาไร้ความหมาย
ขอบคุณที่ทำให้เจ็บเจียนตาย
และขอบคุณความเดียวดายไม่รู้ลืม

คิดถึงเธอจับหัวใจ
เธอจะรู้บ้างไหมคนดี
อยากบอกให้เธอ ได้รับรู้คำคำนี้
ให้เธอเข้าใจความรู้สึกดีดี ที่มีให้กัน
แต่ก็รู้ว่าเธอคงไม่สนใจ
ปล่อยทิ้งฉันไว้คนเดียว ในความฝัน
เพราะฉันมันคงไม่สำคัญ
เป็นได้เพียงคนแปลกหน้าเท่านั้น...ในใจเธอ

เธอยังคงอยู่ในใจฉันเสมอ
และจะเป็นอย่างนี้ตลอดไป
แม้เราสองจะอยู่กันห่างไกล
แต่ให้รู้ไว้ว่าใจใกล้เธอ
แม้ใครจะอยู่ข้างเธอ
ฉันคนนี้ขอยืนดูอยู่ห่าง-ห่าง
แม้ไม่ได้ยืนอยู่ตรงใจกลาง
แค่อยู่ริมข้าง-ข้างก้อพอใจ

คืนนี้ดวงดาวเต็มท้องฟ้า
มันดูสวยยิ่งกว่าสิ่งสิ่งไหน
อยากนั่งมองดูมันตลอดไป
เพราะมันไม่ต่างอะไรกับตัวเธอ
ฉันนั่งอยู่ตรงนี้เวลาเหงา
คอยนับดาววิ่งผ่านอยู่เสมอ
นั่งนับไปเรื่อย ๆ เท่าที่เจอ
เพื่อรอวันที่เธอจะกลับมา

เจ้าดวงจันทร์คืนนี้เจ้าดูเศร้านัก
หรือคนรักของเจ้านั้นห่างหาย
แต่ยังดีเจ้ามีดาวอยู่ข้างกาย
ไว้ปลอบใจหากเจ้าเหงา..ยามราตรี

ดูตัวข้า..ก่อนซิ..เจ้าจันทร์น้อย
ได้แต่คอยข่าวคราวคนรักข้า
หลายวันผ่านไปไม่กลับมา
ปล่อยให้ข้าห่วงหาโดยลำพัง
เจ้ายังมีเหล่าดวงดาวคอยปลอบใจ
แต่ตัวข้าไม่มีใครคอยปลอบขวัญ
มีน้ำตา..ไหลมาอยู่เป็นเพื่อนกัน
เห็นหรือยังข้า น่าสงสาร..กว่าใครใคร

ยิ่งดึก..ยิ่งเงียบ
อากาศเย็นเยียบ สั่นไหว
แสงจันทร์สาดแสง แทนไฟ
ทำไมฉัน ไม่หลับตา
ผ้าหนา กลับห่มไม่อุ่น
ใจมันว้าวุ่น อะไรนักหนา
หรือเพราะ คิดถึง จึงไม่หลับตา
หรือต้องรอใคร กลับมา จึงจะหลับลง

เป็นผู้หญิงง่าย ๆ อย่างนี้
ชีวิตธรรมดาดี จนดูเหมือนไร้ค่า
ยิ้มแย้ม แจ่มใส โวยวายตลอดมา
ไม่เคยคิดว่า ตัวเองจะมีค่ากับใคร
พอใจที่จะอยู่ง่าย ๆ อย่างนี้
เธอคนดีพอจะรับได้ไหม
ไม่ขอเป็นที่ 1 แต่ขอเป็นคนซึ่งเธอใส่ใจ
ไม่ขอเป็นคนสุดท้าย...แต่ขออยู่คู่กับเธอ

เลือกเดินคนละทาง
การลงเอยของความต่าง ระหว่างเธอกับฉัน
รักที่เคยงดงาม กลายเป็นสิ่งที่ถูกมองข้าม ไม่สำคัญ
ความรู้สึกดีๆที่เคยผูกพัน..กลับจบลงสั้นๆ ด้วยคำลา
เราต่างมีทางต้องไป
จึงไม่มีเหตุผลอันใด จะรั้งไว้เพื่อวันข้างหน้า
ความรักกับความฝัน ไม่อาจไปด้วยกันจึงต้องร้างลา
ทำใจยอมรับด้วยน้ำตา......สิ่งที่เราค้นหามันต่างกัน

อยากมีเธอ ในความคิดถึง
อยากมีเธอ เป็นหนึ่งในความฝัน
อยากจะเพียง ชิดใกล้แม้ชั่ววัน
อยากจะเพียง ผูกพันทั้งหัวใจ
ห่างไกล เกินใฝ่ฝัน
รู้ว่าไม่มีวัน เป็นไปได้
เธอเป็นเพียง ความงดงามในหัวใจ
ของคนช่าง อ่อนไหวเท่านั้นอง

การให้เธอบอกลา
ไม่รู้บีบคั้นน้ำตาเกินไปไหม
การขอฟังคำสุดท้ายที่ห่วงใย
ยิ่งเท่ากับนำสิ่งร้าวใจกลับมา
ถ้าเจ็บ ขอโทษนะหัวใจ
ที่ไม่ทำอะไรให้มันดีกว่า
แค่คนหนึ่งคน แลกกับหนึ่งคำลา
แม้ต้องขาดใจต่อหน้าก็ทนเอา
ช่วยไม่ได้ที่รักเธอ
และช่วยไม่ได้ที่เธอเผลอไปมีเขา
ทางเดียวที่จะรักกันระหว่างเรา
ทำได้แค่มโนภาพเอากับสายลม

งดงามแค่ในความทรงจำ
ก็เพียงพอจะตอกย้ำรอยหม่นไหม้
ไม่อยากลงทุนผูกพันกับใคร
ที่สุดท้าย มีกำไรเป็นน้ำตา

ก็ในเมื่อฉันเตรียมใจไว้แต่แรก
เพราะฉะนั้นก็ไม่แปลกใช่ไหม
ในเมื่อฉันรักคนที่ไม่คงมั่น
ฉันก็รู้ว่า ต้องทำใจ
และเตรียมพร้อมจะรับความเป็นไปที่ต้องมี

นี่แหละนะหัวใจคน
มีฝ่ายดิ้นรนก็ต้องมีฝ่ายคงมั่น
แล้วมันจะแปลกอะไรสำหรับใจเธอกับฉัน
ถ้าตลอดมาฉันจะเห็นเธอเป็นคนสำคัญ
แล้วเธอจะไม่เห็นความสำคัญของฉันเลย