เธอเห็นฉันเป็นเพียงคนธรรมดา
ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตก็แค่นั้น
"เพื่อน"คือคำหนึ่งในรุ่นเดียวกัน
ส่วน"รักและผูกพัน"เพียงนิยาม ฉันรักเธอ
รัก-อย่างมีความหมาย
เพียงแต่เธอรักใครที่เขาดีกว่า
บอกตัวเองด้วยหัวใจไร้รัก-ไร้ค่า
ตัวฉัน-เพียงคนธรรมดาที่เธอไม่มอง

ฉันบอกเธอไม่ได้
ว่ารักเธอมากแค่ไหน ในใจฉัน
เพราะสถานะที่เรา นั้นผูกพัน
ต้องทนเก็บความรักไว้ ในดวงตา
แม้ว่าใจอยากไขว้คว้า สักเพียงไหน
ทำได้เพียงฝัน...แล้วเก็บความไหวหวั่น ไว้ภายใน
แฝงตัวเป็นคนใกล้ - แอบมีใจไปวัน ๆ

ทุก ๆ ความเสียใจของฉัน
เธอจะช่วยแบ่งปันบ้างได้ไหม
ทุกหยาดน้ำตาและความเสียใจ
เธอจะเจ็บปวดแทนได้ไหมคนดี
หากอยากให้เราจบกัน
ไม่เหลือความผูกพันที่ตรงนี้
ถ้าเธอจะรับผิดชอบทุกความรู้สึกที่ฉันมี
ฉันก็พร้อมยินดีจะจากลา

ความรักในแบบของฉัน
คือการเชื่อมั่นและศรัทธา
ความรักที่เธอยกให้มา
มันดูไร้ค่าถ้าไร้ความจริงใจ
ความรักที่เธอมีให้ฉัน
ไม่ต่างกัน กับการจำนำไว้
แลกเปลี่ยนดอกเบี้ย - ความเสียใจ
สุดท้ายเธอทวงไถ่ ต้นความรักจากฉันคืน.

เกลียดนักความหลอกลวง
เกลียดคำว่าห่วงที่เธอเสแสร้ง
เกลียดการกระทำที่เธอแสดง
เกลียดความเปลี่ยนแปลงที่กำลังจะตามมา
เกลียดที่เธอรักคนอื่น
เกลียดที่เธอไม่หวนคืนกลับมาหา
เกลียดมากที่สุดคือวันเวลา
ที่นำพาเธอและฉันมาพบกัน

การลืมใครสักคนเป็นเรื่องยาก
ยิ่งเป็นคนที่รักมากยิ่งลืมไม่ได้
ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเขาไม่เคยมีเราในใจ
สิ่งที่เขาให้..คนอื่นก็ได้ เป็นธรรมดา
เคยเข้มแข็งและคิดว่าต้องลืมได้
แต่นานเท่าไหร่หัวใจยิ่งย้ำว่า
ผู้ชายคนนี้แม้ไม่มีเราในสายตนา
แต่วันเวลาไม่ช่วยให้ใจปรารถนาที่จะลืม

รู้ตัวเองเป็นได้แค่ไหน
และไม่คิดจะหวังอะไรให้มากกว่านั้น
พอใจแล้วกับความเป็นไปที่ไม่ต้องมีอะไรมาผูกมัดกัน
เดินบนเส้นทางที่ตัวเองฝัน--ไม่ต้องไหวหั่นกับสิ่งใดใด
ให้ทุกเวลาที่เจอกันเป็นเวลาดีดี
อาจจะคิดถึงกันบ้าง--ในบางเวลาที่ไม่มีใคร
แต่ไม่คิดฝันอะไร ที่เป็นไปไม่ได้ ในความจริง

ไม่ว่าจะนานเท่าไหร่..
เธอก็ยังเป็นคนไกลสำหรับฉัน
เวลาอันยาวนาน--ไม่ช่วยสานความผูกพัน
ทุกอย่างยังคงเดิมอย่างนั้น ไม่เปลี่ยนไป
ก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าทำไมเธอกับฉัน--จึงเป็นอย่างที่ฝันไม่ได้
อาจเป็นเพราะโลกของเธอและฉันมันต่างกันเกินไป
พยายามไขว่าคว้าเท่าไหร่ สิ่งที่ทำได้ก็ได้แค่เพือน...เท่านั้นเอง

ฉันไม่รู้จะพูดอะไร
เหนื่อยเกินไป..หัวใจล้า
นิ่งงันรับไม่ทันกับคำลา
ให้ความเงียบกับน้ำตาพูดแทนใจ
ท่องเอาไว้ว่าเธอจะลา
รู้ตัวเองว่าไม่อาจรั้งความห่วงหาคืนมาได้
สายตารานร้าว ที่เธอเห็นนั่นคือความรู้สึกของใจ
แทนคำตัดพ้อที่ร้าวไหว นับล้านคำ

เหมือนเดินทางผ่านทะเลทราย
จนหัวใจตายด้าน..เป็นร้อยครั้ง
เฝ้ามองความรักค่อยๆ ผุพัง
ปล่อยชีวิตฉันให้เกรอะกรัง ไปด้วยความด้านชา
หากจะกลับมาเพื่อขอโทษ..
อยากบอกว่า ฉันไม่เคยโกรธ..ไม่ถือสา
และยังรัก..รักเธอมาก เช่นที่ผ่านมา
เพียงแต่โดดเดียวจนชินชา..
จึงอยากรักเธอทั้งน้ำตา..อย่างเดิม

ลืมฉันเถอะคนดี
เมื่อวันนี้--เธอมีเขาอยู่ใกล้ ๆ
ฉันไม่ต้องการเป็นตัวสำรองของใคร
แม้จะรักเธออยู่มากมายก็ตามที
ฉันทำใจไม่ได้
ที่จะต้องแบ่งหัวใจกับใครอย่างนี้
ไม่มั่นใจว่าเมื่อเวลาผ่านไป อะไร ๆ ที่เคยดี
อาจป็นแค่สิ่งที่เธอลืมว่าเคยมีในสายตา

ปลดปล่อยความปวดร้าว
ไว้กับคืนหนาว ที่ดวงดาวพราวฟ้า
เมื่อแสงอาทิตย์สอดส่อง พระจันทร์โรยลา
ก็เช็ดน้ำตา--แล้วลืมซะว่า เคยรักใคร...

ขอบคุณที่เธอบอกว่ายังแคร์ฉัน
แต่สายตาเย็นชาของเธอนั้นมันปกปิดกันไม่ได้
ยอมรับเถอะคนดี--ว่าวันนี้ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไป
ดีกว่าจะหลอกตัวเองต่อไปว่าเรายังมีใจให้กัน
เสียใจ-มันเป็นเรื่องธรรมดา
วันนี้หรือวันหน้าก็เจ็บทั้งนั้น
จบเรื่องราวเสียแต่วันนี้-ดีกว่าปล่อยนานวัน
จะได้ไม่ต้องเสียเวลามาผูกพัน-ทั้งที่ไม่มีกันในหัวใจ.

หลงคิดอะไรผิด ๆ มาตั้งนาน
เผลอให้ใจกับคนพาล มานานโข
เพิ่งเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร ก็เกือบสายที่จะ Say no
ชีวิตเริ่ม Low ต้องขอ Go จากเธอซะที
ตาสว่างขึ้นล้านเท่า
เห็นได้ว่าโง่เง่า--ที่มาคบกับเธอคนนี้
ขอบคุณเธอที่ให้บทเรียนที่แสนดี
ว่าจะคบใครต่อจากนี้
อย่าวัดความเลว-ดี ที่หน้าตา.

อาจเหมือนว่าฉันไม่เรียกร้องอะไร
ก็เพราะรู้อยู่แก่ใจ ว่าเธอไม่เหลือความรู้สึกใด ๆ ให้ฉัน
เธอคงให้เค้าไปหมดแล้ว ตั้งแต่วานวัน
ส่วนที่เธอมาดีต่อกัน-คงเพราะเห็นว่าฉันดีกับเธอ
ยังไงก็ขอบใจนะคนดี
สำหรับทุกสิ่งที่มี ความตื้นตันในใจนี้ มันล้นเอ่อ
แต่รู้รึเปล่าว่าการเป็นคนที่แสนดี แบบนี้ของเธอ
มันทำให้ฉันเจ็บปวดเสมอ
ที่ไม่เคยได้รับความรู้สึกอื่นใดจากเธอ--นอกจากเพื่อนกัน

ขอโทษ .. กับความไม่เอาไหน
ขอโทษ .. กับความเผลอไผลไม่ห่วงหา
ขอโทษ .. กับความผิดที่ไม่คิดเจตนา
ขอโทษ .. กับความไม่เข้าท่า..ต่อกัน
เวลามันทำให้ฉันซึ้งและเข้าใจ
ว่าเธอได้ให้อะไรมากแค่ไหน..กับฉัน
จึงเป็นที่มาของคำพูดที่อยากพูดต่อกัน
คือ"ขอบคุณ" กับความผูกพัน..
และ"ขอโทษ"ด้วยที่ฉันเพิ่งเข้าใจ

ที่ต้องบอกเธอในวันนี้
เธอก็น่าจะรู้ดีว่าเพราะเหตุผลไหน
เพราะทุกสิ่งที่เธอทำ-ทุกการกระทำของหัวใจ
มันไม่ต่างอะไรกับการไล่ฉันไปจากเธอ
บอกกันตรง ตรงก็ได้
ฉันเป็นคนที่เข้าใจเธอเสมอ
เธอทำแบบนี้ฉันเจ็บปวดกับสิ่งที่ได้พบเจอ
เพราะมันเหมือนว่าเธอไม่เคยรักกัน
ยอมจากเธอไปในวันนี้
เพราะรู้ดีว่าเธอไม่ใช่คนที่จะร่วมฝัน
ถึงมีเธออยู่ข้างกาย--แต่หัวใจไม่มีให้กัน
ก็ไม่แตกต่างอะไรกับการที่ฉัน..จะจากมา

อาจห่างไกลกันบ้าง
แต่ที่เหมือนเดิมทุกอย่างคือใจฉัน
แม้วันนี้ไม่อาจเป็นคน ที่ผูกพัน
เป็นได้เพียงคนคงมั่น ที่แปลกตา
ยังอยากบอกว่า..คิดถึง
แม้ไม่เคยถูก..นึกถึง..หรือห่วงหา
ยังอยากบอกว่า ยังจดจำทุกคำสัญญา
แม้จะกลายเป็นเรื่องไร้ค่า สำหรับใครบางคน

เดียวดายในความเวิ้งว้าง
รอบข้างไร้คนเคยห่วงหา
ความเหงาคอยตอกย้ำรอยน้ำตา
คนไกลเขาจะรู้บ้างไหมว่า
คิดถึงห่วงหา เกินกว่าจะเข้าใจ