นอกจากศึกษาในห้องเรียนแล้ว นักศึกษาที่จบหลักศุตรครูสมาธิ ทุกรุ่น จะต้องไปสอบฝึกปฏิบัติภาคสนามที่ดอยอินทนนท์ ซึ่งเป็นภูเขาที่สูงที่สุดในประเทศไทย จังหวัดเชียงใหม่ เป็นนเวลา 4 วัน 3 คืน การปฏิบัติภาคสนามนี้ เริ่มต้นพิธีกรรมที่วิยาลัยสงฆ์ กำแพงแสน สาขาน้ำตกแม่กลาง อำเภอจอมทอง จังหวัดเชียงใหม่ เสร็จแล้วพระอาจารย์หลวงพ่อนำเดินธุดงค์ขึ้นดอยอินทนนท์ โดยเดินเรียงแถวตามกนขึ้นไป พอเหนื่อยก็พัก ในช่วงพวกพระอจาจารย์หลวงพ่อจะมีนิทานธรรมมาเล่าให้ฟัง ทำให้หายเหนื่อยไปได้เช่นกัน บางครั้งนักศึกษาก็ถามประวัติพระอาจารย์หลวงพ่อ ท่านก็เมตตาเล่าให้ฟัง

 

พอถึงที่พัก ก็แยกย้ายกันไปพักตามเต็นท์ บางคนก็ไปทำธุระส่วนตัวเมื่อได้รับประทานอาหาร ต่างก็เดินเข้าแถวไปรับอาหารมารับประทานเสร็จแล้วพอได้เวลาก็ทำวัตรเย็น ทุกๆ คนก็มานั่งรวมกันที่ลานพิธี พระอาจารย์หบวงพ่อจุดเทียนธุปนำสวดคำไหว้พระบูชาพระรัตรตรัย นักศึกษาสวดตามพร้อมกันไปจนจบ เสร็จแลวพระอาจารย์หลวงพ่อ กล่าวคำอธิษฐานก่อนนำนั่งสมาธิว่า “ ข้าพเจ้า ระลึกถึง คุณพระพุทธเจ้า คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์ คุณบิดามารดา คุณครูบา อาจารย์ จงมาดลบันดาล ให้ใจของข้าพเจ้า จงรวมลงเป็นสมาธิ พุทโธ ธัมโม สังโฆ ( 3 จบ ) พุทโธ พุทโธ พุทโธ แล้วให้นั่งสมาธิ เอาขาขวาทับขาซ้าย มือขวาหงายทับมือซ้าย วางไว้บนตักหลักตา บริกรรมว่าพุทโธๆ อยู่ในใจ ในขณะทำสมาธิ อากาสเริ่มหนาวเล็กน้อยเย็นสบายๆ ลมพัดใบไม้ไหวาสั่นระริกๆ เสียงจิ้งหรีด เรไร เสียงสัตว์น้อยใหญ่ร้องดังระงม ทั้งเสียงน้ำตกดังซ่าฟ ไม่ขาดระยะ ทำให้บรรยากาสในการนั่งสมาธิเกิดความสงบ เวลาการนั่งสมาธิเท่ากับ 30 นาที

 

เมื่อหมดเวลานั่งสมาธิ พระอาจารย์หลวงพ่อจะบรรยายมะให้ฟัง พอสรุปใจความว่า “ การเดินธุดงค์คือการปฏิบัติเพื่อกำจัดกิเลส โดยอาศัยธรรมติ ป่าไม้ ภูเขา น้ำตก อันเงียบสงบ เหมาะแก่การนั่งสมาธิทำให้จิตสงบได้ง่าย เราเรียนหลักสูตครครูสมาธิเรารู้แต่ทฤษฏี เรามาปฏิบัติอย่างนี้ มาสำผัสอย่างของจริง นั่งอยู่บนภูเขามีป่าไม้ มีน้ำตก ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีนำประปา ไม่มีแอร์คอนดิชั่น เราก็พอใจ เพราะอะไร เพราะว่าเรามาธุดงค์ เพราะฉะนั้นให้พากันตั้งใจนั่งสมาธิ ธรรมดาของจิตย่อมไม่อยู่นิ่ง ชอบดิ้นรน ฟุ้งซ่านไปตามอารมณ์ต่างๆ แต่การมาธุดงค์อย่างนี้ แม้จิตจะดิ้นรน ก็ดิ้นรนอย่างมีสติเพราะวาความสงบความืดมิดอยู่ในที่ไม่คุ้นเคย สติจะต้องสำรวมระวังมากขึ้น เมื่อเป็นเช่นนั้น การมาธุดงค์จึงทำให้ปฏิบัติสมาธิได้ผลดีมาก

 

พระอาจารย์หลวงพ่อบรรยายจบ นักศึกษาก็กลาวคำว่า “ สาธุ” พร้อมกัน ทำให้บรรยายกาศที่เงียบสงบ เสียงดังกบ้องทั่วป่าไม้ ต่างเกิดปิติสุขลุกซ่านไปตามๆกันด้วยความปลาบปลื้ม ยินดี ต่อจากนั้น นักศึกษา ต่างก็ลุกขึ้นไปลั่งล้อมรอบกองไฟ ทำให้ร่างกายรู้สึกอบอุ่นขึ้น ได้เวลาเล่าธรรมรอบกองไฟ พิธีกรก็เชิญผู้แทานนักศึกษาแต่ละกลุ่มมายืนท่ามกลางวงล้อม แล้วเล่านิทานธรรม ทั้งลึกซึ้งและสนุกสนาน สร้างบรรยากาศให้เป็นกันเองอย่างสบายๆ จนถึงเวลาสี่ทุ่ม ก็แยกย้ายกันไปเข้าเต๊นท์ ผู้ที่เดินไม่ระวัง บางทีก็จะสะดุดตอไม้หรือสุดุดก้อนหินล้มลุกคลุกคลานก็มี เพื่อนบางคนก็หัวเราะ ชอบใจ แต่ทุกๆ คนก็ยังมีนำใจช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ทำให้รู้สึกรักกนเห็นใจกันในการเดินธุดงค์ยิ่งขึ้น ก่อนนอน บางคนก็สวดมนต์เสียงดังพึมพำๆ บางคนก็นั่งสมาธิ มีอยู่หลายคนเปิดไฟฉายทิ้งไว้ สงสัยจะกลัวมากไป หรือ อย่างไรไม่ทราบ แต่หลายคนก็หลับอย่างง่ายดาย พอไม่นานเท่าไหร่ บางคนก็สงเสียงดังสนั่นทั่วป่าท่ามกลางความเงียบ เพราะเหนื่อยแต่หลับอย่งมีความสุข

 

พอได้ยินเสียงระฆังปลุกตีสี่ครึ่ง ( 04.30 น.) ทุกคนตื่นนอนเพื่อนั่งสมาธิในเต้นหนึ่งชั่วโมง แล้วจึงออกไปทำธุระส่วนตัว พอได้เวลาหกโมงครึ่ง ก็มารวมกันที่ลานพิธีเพื่อทำวัตรเช้า และนั่งสมาธิ บาคนบอกว่าจติสงบเร็วดี กว่านั่งที่สถาบันฯ การมาเดินธุดงค์ได้ประโยชน์หลายอย่างนี้เอง พอได้เวลารับประทานอาหาร ก็เข้าแถวเรียงหนึ่งไปรับอาหารเป็นระเบียบเรียบร้อย แล้วมานั่งรับประทานเป็นกลุ่มๆ เสร็จแล้ว เตรียมตัวเก็บของเดินธุดงค์ต่อไป พอเหนื่อยพัก ในขณะพักพระอาจารย์หบวงพ่อก็จะเล่านิทานธรรมให้ฟัง บางเรื่องก็สนุกสนาน หัวเราะลั่นกันยกใหญ่ ลืมความเหน็ดเหนื่อยไปตามๆกัน มีนักศึกษาหนึ่งถือกับลืมตัวพูดออกมาว่า “ ตะแลมๆๆๆ แกว๊กๆๆ แกวก” ยิ่งหัวเราะฮาลั่นกันใหญ่ ทำให้หายเหนื่อยได้จริงๆ

การเดินธุดงค์ พระอาจารย์หลวงพ่อจะนำเดินทางตลอด แม้ท่านจะอายุถึง 84 ปี ก็ยังเดินธุงดงค์ขึ้นและลงตามภูเขา ทั้งสูงและชันได้สบาย นักศึกษาบางคนเหนื่อยหอบแฮ๊กๆ ทั้งหอแห้งการหายน้ำ และหิวข้าวจนตาลาย ก็หลายคน แต่ก็ทนกันได้ อันที่จริงๆ พระอาจารย์หลวงพ่อท่านก็ต้องการให้นักศึกษาทราบอย่างลึกซึ้งถึงหลักสูตรครูสมาธิที่ได้เรียนมาเรื่องความเจ็บปวดเมื่อเหนื่อยและหิว ลักษรณะเป็นอย่างไร พอจะนั่งสมาธิสงบดีใหม บางคนก็ถึงบาง้ออ ถึงกับอุทานออกมาว่า อ้อ อย่างนี้เอง เรียกว่าเป็นทีเด็กในการฝึกลูกศิษย์ของพระอาจารย์หลวงพ่อ การเดินธุดงค์ในแต่ละวัน จะไม่ได้พักอยู่ในเดิม เพื่อมิให้คุ้นเคยกับสถานที่จะได้มีสติระมัดระวังอยู่ตลอดเวลา เรียกว่าการมาอยู่เดินธุดงค์ 4 วัน 3 คืน ได้ผลเกิดคาดจริงๆ ในวัดสุดท้าย เวลาเก้าโมงเช้า ทำพิธีปัจฉิมนิเทศที่ลานต้นโพธิ์ทำให้ทุกๆคนซาบซึ้งตรึงใจ มีการจุดเทียนปฏิญาณตนและร้องเพลงอรุณทอแสงตามด้วย คำสัญญา ทำให้บรรยากาสอำลาอาลัย บางคนถึงกับร้องให้ด้วยความตื้นตันใจ ต่างสวัสดีจับมืออำลาอาลัยซึ่งกันและกัน สุดท้ายไม่ได้ถ่ายรูปเป็นที่ระลึกแล้วก็ลากันไปด้วความสุขใจ